Moois van ' M(i)e': Lentebloeiers van dit jaar

Momenteel is het stilletjes in mijn (voor)tuintje.
Pas op: er wordt naarstig gegroeid! Vooral de dahlia's doen hun best en dat is nodig als ik hun kleurrijke bloemenkronen wil kunnen zien deze zomer. Ik heb de indruk dat ze wat trager groeien dan andere jaren. Maar op vlak van uitbundig gebloei is het momenteel dus erg rustig.

Toch klaag ik niet want het is stilte na een vloedgolf van bloemenpracht: Mijn geplante lentebollen deden weer erg hun best de voorbije maanden.

Na de lentebollen is het altijd wat minder fleurig in mijn tuintje. Er is nog de salie die eventjes een paarse vlek tussen al het groen placeert en hier en daar een ergerlijke want wat woekerende daglelie, maar voor de rest is het wachten op de volgende golf van kleurrijke bloemen als de dahlia's besluiten zichzelf te tonen .

Ik ben de voorbije jaren elke herfst kwistig met het uitplanten van lentebollen. Want ik weet ondertussen dat ik daar zoooo erg van geniet als die uitkomen en in bloei geraken. Het is onbeschrijflijk heerlijk om na die grauwe donkere en kleurloze wintermaanden al die sprietjes te zien opkomen die zich allemaal 1 voor 1 ontplooien tot gekende of verrassende bloemen.

Ik kies er elk jaar voor om tussen de bollen die ik al ken en koester en graag elk jaar opnieuw zet ook wat onbekende variaties te poten.

Dit jaar waren mijn favoriete nieuwkomers de sneeuwwitte pronte talrijk aanwezige witte druifjes die ik eerder alleen maar in hun populaire blauwe versie in de tuin had. Ik hoop dat het een blijvertje is en ze volgend jaar nieuw tevoorschijn komen.

Maar mijn absolute favoriet was een tulp die me erg aan volle rozen deed denken, met geur en al: de bijna obsceen uitbundig bloeiende volle rozerode welriekende tulp 'wedding gift'. Ze stonden met hun 20 beeldig te zijn onder het raam aan de straatkant, maar ook parmantig zoete geur te verspreiden in boeketjes op mijn schouw. Van mij mogen ze terugkomen want mijn hart hebben ze gestolen

Alhoewel ...

Deze lente was ook de lente waarin ik voor het eerst last had van een schimmel in de tulpen. Wat opzoekwerk op google en info van de teler leerde me dat dit niet zo uitzonderlijk is, zeker niet als je de tulpen elk jaar op dezelfde plaats zet. En ik doe dat altijd, want mijn tuintje is te klein om veel te wisselen.

Ik leerde dat als de schimmel eenmaal in de grond zit, je er opnieuw last van krijgt als je daar opnieuw tulpen plant. Het beste lijkt te zijn om een paar jaar geen tulpen te zetten op die plek. Ik ga de komende jaren dan maar voor aliumbollen, meer narcissen en misschien ook wat extra irissen en laat de tulpen met een beetje een bedroefd hart eventjes aan me voorbij gaan.

Ik wilde dit jaar overigens nog eens een poging doen om bloemen voor te zaaien om te zetten op de plek waar de lentebollen hadden gebloeid, maar ik vond mijn bloemenzaadjes verdorie maar niet!

Ik had er in de nazomer besteld bij een webshop waar ik een tegoedbon had gewonnen met een foto van hun bloemen, en ik keek er naar uit om ze te zien opgroeien. Maar nergens te vinden dus.

Het is ongelooflijk hoeveel dingen ik tegenwoordig kwijt doe. Meestal komt dat omdat ik het dan ergens heb gelegd 'om het zeker niet kwijt te doen'. Om vervolgens te vergeten waar die onvergeetbare plek dan juist was ...

Ten einde raad bestelde ik dan maar nieuwe zaadjes bij Angelo Dorny en bij de Bolster. Maar ik was helaas rijkelijk laat met voorzaaien en het resultaat werd niet al te schitterend. Ondertussen vond ik de verdwenen zaadjes terug, dus misschien zaai ik ze alsnog toch nog in volle grond tussen het afstervend tulpen- en narcissenloof.