Moois van ' M(i)e': Oostende: het Ensorhuis

Ge gelooft het misschien niet direct: maar soms gebeurt het dat ik ergens naartoe ga en er niét over blog! Echt écht waar! Want ik was jaren geleden al eens in het Ensorhuis in Oostende, maakte er toen zelfs foto's van en die zijn nooit op mijn blog verschenen.

In juni, de 9de om exact te zijn, kwam ik er nog eens want het Ensorhuis heeft sinds mijn vorige bezoekje een zware opknapbeurt gekregen. En zo komt het dat deze plek alsnog een pagina krijgt op mijn blog ;).

Het was echter nog niet makkelijk om er binnen te geraken. We (zijnde ik en mijn mama) hadden namelijk niet gereserveerd in de veronderstelling dat we op een doordeweekse dag zo wel binnen zouden geraken. Maar dat bleek niet het geval: het museum was helemaal volgeboekt met schoolreizende kinderen en met veel moeite vonden ze nog een dag later niet lang voor sluitingstijd een open plekje voor ons .

U weze gewaarschuwd: denkt ge daar effe eens langs te gaan, dan kom je wellicht van een kale reis terug. Reserveren is hier echt noodzakelijk!

Het oorspronkelijke huis was in vergelijking met de vorige keer dat ik het bezocht nu blijkbaar wat uitgebreid met nog een extra tentoonstellingsruimte met prenten van de hand van de kunstenaar.

En bovendien werd dit museum sinds toen uitgerust met een grote hoeveelheid recente technische snufjes. Dat maakte dat we voor we echt aan ons bezoek konden beginnen een uitgebreide mondeling en persoonlijke gebruiksaanwijzing van de werking van het museum kregen. En dat bleek geen overbodige luxe.

We kregen ook een audiogids mee en dat was zeker een meerwaarde want ik had het eerste deel van de rondleiding wat saai gevonden zonder. (al weet ik al niet meer waarom: als ik reisjes maak, heb ik altijd een schriftje bij waarin ik op het einde van de dag wat bevindingen kriebel. Meestendeels heel rap en quasi onleesbaar want tegen dat ik daar eindelijk aan begin , ben ik meestal zo doodop dat ik bijna in slaap val. En ik heb dat daar toen in geschreven, dus zal dat wel waar zijn. Het feit dat ik me dat niet meer herinner, bevestigt alleen maar wat ik toen schreef, niet? :) ;) )

Een deel van het Ensorhuis bestaat uit de woning waar het het laatste deel van zijn leven doorbracht. In mijn herinnering was dat de eerste keer dat ik het bezocht groter, maar vermoedelijk speelt mijn geheugen spelletjes met me en is dat niet waar.

De kleurrijke woonkamer en stemmige eetkamer herinnerde ik me wél nog van mijn eerste bezoek. Ik weet niet of ik er zou in willen wonen want het is wel zéér zinnenprikkelend met al die felle kleuren en dat grote schilderij.

In elk hoekje en kantje is er wel iets nieuws te ontdekken. Dat is bij mij thuis ook eigenlijk, alleen niet zo artistiek als bij Ensor. Marie Kondo heeft bij mij nog niet toegeslagen.

Er zijn heel wat impressies en kopieën te zien van werken van deze Oostendse artiest, er wordt getoond hoe ze tot stand zijn gekomen en wat de context van de werken is, en daarnaast krijg je ook een goed zicht op het leven van deze man. Hij trouwde nooit maar was wel heel zijn leven omringd door vrouwen uit zijn familie en werd tot aan zijn door bijgestaan door een trouwe huisknecht. Ook deze vrouwen en knecht krijgen - welverdiend! - een plekje in het museum.

Je kan er ook rondkijken in het souvenirwinkeltje dat zijn tante ooit open hield en dat sinds het overleden van de dame in kwestie onveranderd is gebleven. Er staan de meest vreemde objecten in de etalages uitgestald.

Naast zicht op leven en werken van de schilder en zijn familie, krijg je in het museum ook een beeld van hoe Oostende en het Oostendse leven er in zijn tijd moet hebben uitgezien.

Bij het bezoek aan het museum hoort ook nog een stadswandeling die je leidt van het éne naar het andere voor deze kunstenaar significante plekje in de stad. Maar daar hadden we geen tijd meer voor.