Moois van ' M(i)e': Parijs: Bois de Vincennes

Over Bois de Boulogne heeft zowat iedereen al wel eens gehoord. Maar wist je dat Parijs nog zo'n groot natuurdomein heeft helemaal aan de andere kant?

Ik kwam afgelopen zomer een beetje ongepland in Bois De Vincennes terecht. Aan de rand van het bos ligt namelijk een museum dat ik na een tip van mijn schoonzusje eens wilde bezoeken. Maar over dat museum ga ik het later wel eens hebben als de foto's klaar zijn.

Na het museumbezoek stak ik gewoon de straat over en bevond me ineens midden in het groen, tussen een hoop relaxerende mensen, aan de rand van een vijver met mooie blauwroodwitte roeibootjes en zwanen.

Ik slenterde er wat rond, en zette me even op een bankje met zicht op het water en de gevederde diertjes die er dolle pret hadden.

Onderweg kwam ik zowaar een mooie rimpelige oude dame tegen die gewoon in het midden van een grasveld monokini van de zon lag te genieten en die me vroeg hoe laat het was.

Mijn hart maakte een klein sprongetje bij het zien van deze dame want ik vind het bijzonder spijtig dat we in tijden van sociale media terug preuts zijn geworden en er niet veel vrouwen - laat staan vrouwen die niet jong en/of slank zijn - dit nog durven doen.

Er blijkt zo'n ongeschreven wet te zijn die dicteert dat je bepaald gedrag en kleding niet meer mag gebruiken als je niet jong en slank bent. Bullshit natuurlijk. En dus word ik blij als ik zo'n dame tegenkom. Ik vind ze een stiekem een kleine heldin.

De bootjes in de vijver vond ik bijzonder fotogeniek.

Er stond een man bij die wat wanhopig 2 dames in 1 van de bootjes hard toeschreeuwde hoe ze moesten roeien om een aanvaring met de groep aangelegde boten te vermijden.

De man - hij werkte bij de bootjes - had gezwollen aderen in zijn nek van het roepen en ik had een beetje medelijden met hem. Hij zag er niet uit als iemand die er veel plezier in vond om dag na dag zondagsroeiers te proberen duidelijk maken hoe ze moesten sturen in zo'n bootje.

Ik probeerde ook wat foto's te maken van het zwemmend gevederte in het water. Vooral van de zwanen want daar heb ik een zwak voor.

Maar beesten snappen het concept poseren niet, dus wiebelden en snaterden ze er op los en ging hun kop keer op keer net de dieperik in als ik op het knopje drukte.

Ik was trouwens onder de indruk van hoe lang zo'n zwaan zijn kop onder water kan houden! En ik vraag me af hoe dat moet voelen, zo je hoofd keer op keer in - in dit geval groen - water te steken. Zouden zwanen net als ik hun ogen sluiten als ze dat doen?

Vlak bij het bos staat een groot gouden beeld met indrukwekkende waterpartij en omringd door 2 rijen palmbomen. Het bleek een monument te zijn ter herdenking van de oud-strijders in Indochina.