startpagina

maandag 29 april 2019

Parijs: Passage d'Enfer

Parijs: Passage d'Enfer

Een paar ogen met een frisse blik zien soms schoonheid op plekken waar anderen het al niet meer zien.  


Parijs: Passage d'Enfer

De mensen die er wonen kijken er wellicht achteloos voorbij. 

Parijs: Passage d'Enfer

Zo gaat dat als je iets gewoon bent. 

Parijs: Passage d'Enfer

Maar mijn aandacht werd direct getrokken toen ik op weg naar Fondation Cartier op deze steeg stootte. 

Parijs: Passage d'Enfer

Ik vond ze zo schoon dat ik er voor en na mijn bezoek aan het museum even pauzeerde om een flink aantal foto's te maken.

Parijs: Passage d'Enfer

De steeg is afgesloten met een hek, maar de raad van Nessy van Messy Nessy Chic in mijn achterhoofd die zelf graag de meer geheime plekjes van Parijs onderzoekt, duwde ik daar eens tegen en het hek bleek niet op slot.

Parijs: Passage d'Enfer

Achter het hek een mooie opvallend propere en lege straat met kasseien, vol huisjes met luikjes in zachte pastelkleurtjes.

Parijs: Passage d'Enfer

De straat was zo proper dat het naast mooi, ook een beetje ongemakkelijk was. 

Parijs: Passage d'Enfer

Het deed me afvragen hoe ze zo proper bleef, wie er verantwoordelijk was voor de netheid ervan.

Parijs: Passage d'Enfer

Ik vroeg me ook af wat de functie van het hek was. 

Parijs: Passage d'Enfer

In Antwerpen op het Zuid hebben we ook zo'n afgesloten straat en dat ging - terecht - niet zonder slag of stoot. 

Parijs: Passage d'Enfer

Het geeft de indruk dat de mensen in de straat zichzelf belangrijker vinden dan andere mensen en zich daarom het recht toe-eigenen om de rest van de wereld buiten te sluiten van hun leefomgeving.

Parijs: Passage d'Enfer

En daar hou ik niet van. 

Parijs: Passage d'Enfer

Maar misschien is er in dit geval wel een andere verklaring?

Parijs: Passage d'Enfer

Toen ik er na mijn museumbezoek terug voorbij kwam, was het straatje zo mogelijk nog lieflijker in het licht van de lantarens.
 Parijs: Passage d'Enfer

Ik kon me er zo filmscènes in voorstellen uit wat oudere Franse romantische films. 

Parijs: Passage d'Enfer

Voor ik mijn blogpost afsluit wilde ik ook eventjes de aandacht vestigen op een andere schoonheid die ik tegenkwam tussen de steeg en het museum. 

Parijs: Passage d'Enfer

Op een hoek zag ik deze bezinepompen, ze katapulteerde me op slag enkele decennia terug in de tijd! 

Parijs: Passage d'Enfer

Ook weer zoiets waar de plaatselijke bewoner wellicht achteloos voorbij stapt, denk je niet?

Parijs: Passage d'Enfer

meer Parijsblogs op deze pagina ...

3 opmerkingen:

  1. Als buitenstaander kijk je inderdaad met een andere blik. Ook in je eigen omgeving zijn er juweeltjes te vinden maar daar zijn we vaak blind voor. Leuk dat je ons laat meekijken. Groetjes

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik zag jouw foto's al op IG en toen kreeg ik niet zo die sinistere indruk van vandaag. Misschien omdat ik ze nu in groter formaat zie? Het "verlatene" doet me denken aan een oorlogsfilm. Er kon wat mij betreft zo een SS-er om de hoek komen marcheren. Maar daarom vind ik ze niet minder mooi alleen anders. De benzinepompen die zijn geweldig. Ik voel me op slag weer 18! Fijn gevoel moet ik zeggen. ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Plezant hoe jij er een heel verhaal in ziet ( ook al is het natuurlijk niet z'n fijn verhaal ;) .

      Verwijderen

Kan je niet reageren? Mail me! If you are unable to comment? Contact me!
bollekes.met.gaatjes.en.koordjes(at)gmail.com