Moois van ' M(i)e': Antwerpen: "Diva - Antwerp Home of Diamonds"

"En nu ga je buiten!" sprak ik mezelf vermanend toe toen ik vorige week een dagje verlof had.

Want beste mensen, ik ben eigenlijk een huismus.

En momenteel is het echt heel erg: op dagen dat ik niet werk lijk ik me wel te hebben ingegraven in mijn hol voor een grote lange winterslaap. Dit jaar heb ik dat precies nog veel erger dan ander jaren.

beker gemaakt met de toen uiterst zeldzame kokosnoot...

Nochtans kom ik ook graag buiten hoor, dat zal je op mijn blog wel al gezien hebben. Maar ja, het is bij mij zo gezellig en warm en knus!

Omdat ik op den duur een beetje van de wereld lijk te vervreemden als ik dat lang doe forceerde ik me om toch nog eens een stapje buiten te zetten.

Ik grabbelde mijn mama bij de arm en besloot eindelijk eens dat nieuwe diamantmuseum te gaan bezoeken.

Ik had eerlijk gezegd niet veel goesting. Maar ik moest van mijn eigen.

En zoals zo vaak bleek het een goed idee om toch even tegen mijn tegenzin in te gaan en werd het een fijne dag.

Ik noem dit museum "het nieuw diamantmuseum", maar dat is eigenlijk niet correct.

Er is in het museum veel aandacht voor de wereld van de diamant, maar evengoed voor andere dingen. Juwelen, maar ook zilverwerk, kunst en voorwerpen allerhande.

In het begin was het effe wennen: er staat zoals in zoveel recente musea zowat nergens tekst bij en als hij er wel staat is hij erg klein en op een slechte manier opgesteld zodat het onleesbaar is (zie foto hieronder).

We stapten onvoorbereid binnen en ik snapte in het begin niet goed hoe het werkte.

Maar we kregen wel een audiogids mee en stilletjesaan werd het wat duidelijker.

Via de audiogids kreeg je én geluid bij de getoonde filmbeelden, én info over objecten én ingesproken verzonnen verhalen die zich afspeelden rond tentoongestelde objecten.

Er bleken hier en daar kasten en schuiven die je gewoon moest open trekken om meer dingen te zien en de kaders met beeldschermen waren allemaal interactief.

In 1 van de kamers wordt verteld over de diamantbewerking. Toen ik kind was en opgroeide in een Kempens dorp, was onze regio nog de streek van de diamandslijperij. Ik herinner me ouders en grootouders van klasgenoten en veel dorpsgenoten die in de diamantslijperij werkten.

Ook in mijn familie was er een link met de diamant. Ik herinner me nog het diamantslijpersloepje dat papa thuis in een schuif had liggen en dat eens aan zijn vader had toebehoord. Die herinnering kwam terug boven toen ik dat voorwerp tegen kwam in de tentoonstelling;

Mijn grootvader aan vaders zijde was ook diamantslijper en gaf later aan de vakschool in Lier les aan toekomstige diamantslijpers. Ik herinner me hem niet zo goed meer want hij stierf toen ik nog jong was.

Tegenwoordig schiet er van die diamantindustrie in de kempen niet veel meer over. Het is veel goedkoper geworden om al dat werk in slechtere omstandigheden in lage loonlanden te laten doen en veel van het werk is anno 2018 ook overgenomen door machines en computers.

Maar uit de beelden op de tentoonstelling leerde ik dat bij het tot stand komen van bijvoorbeeld een briljant uit een een brok diamant nog veel meer dan ik had verwacht met de hand gebeurt.

In het museum was ook een tijdelijke tentoonstelling te zien die ik best kon smaken: "de wonderkamer van Axel Vervoordt".

Deze man zocht de mooiste dingen bij mekaar die sfeervol tentoongesteld werden.

Het werd een allegaartje van Afrikaanse kunst, tot opgezette dieren, mooie juwelen, schilderijen, boeken, installaties, beelden ... .

Ook hier nergens bordjes met uitleg, dus zorg dat je aan de ingang een papier meekrijgt met een overzicht van wat er allemaal staat.

We fladderden rond van object tot object, steeds weer iets nieuws ontdekkend.

En toen was het sluitingstijd en hadden we honger.... .

Misschien spring ik er nog eens binnen. Want mama gaf me als vroeg kerstkadootje een museumpas! Ik kan nu een heel jaar gratis binnen in meer dan 100 musea!