Boedapest: over een tevergeefs bezoek aan een museum en een troostrijk alternatief

Mijn reisgezel is al eerder in Boedapest geweest en wilde er graag ook eens met mij naartoe. Bij zijn vorig bezoek aan de stad had hij in een museum werken van een kunstenaar gezien die hij me graag wilde tonen omdat hij ze zo mooi vond: Vasarely.

Eigenlijk wilden we enkele jaren geleden al naar Boedapest, maar toen bleek dat museum tijdelijk gesloten wegens renovatiewerken. Dus stuurde mijn lief een mail naar het museum om te checken wanneer het zou heropenen en gingen we dat jaar elders naartoe.

Boedapest kwam dan later wel eens .

Dit jaar was het zo ver want het museum was terug open en ik wilde echt graag eens naar die stad...

Het Vasarelymuseum in Boedapest ligt wat verwijderd van het echte toeristische centrum. We moesten er een eindje voor trammen (en dat vond ik fijn want zo zie je ineens ook wat van de stad) en kwamen terecht in wat wel een rustig dorpje met een pleintje en wat straten leken. 

Het museum zag er vanbuiten helemaal niet uit zoals ik had verwacht: het leek wel een oude schuur of zo en ik had om de 1 of andere reden een modern gebouw verwacht ;) . Als je niet weet dat daar een museum is loop je er volgens mij zonder dat te beseffen voorbij. 

En aan de deur hing een briefje: het vertelde dat er op die moment geen werken van Vasarely te zien waren omdat ze allemaal uitgeleend waren aan een buitenlands museum.

Nu had ik voor ons vertrek nog op de website van dat museum gekeken of je er online toegangsticketten voor kon kopen en er niks gelezen wat er op wees dat er iets aan de hand was. 

Dus hoopte ik nog een beetje dat ik dat briefje verkeerd interpreteerde en vroeg ik aan de museummedewerker of er echt niks te zien was van Vasarely.

Echt niet dus...

Er was wel een tijdelijke tentoonstelling met werken van andere kunstenaars, maar ik was zo teleurgesteld dat ik daar echt geen zin meer in had.

We zijn dus niet binnen gegaan...

En ik ga er niet speciaal voor terug dus zal ik maar hopen dat ze ooit ergens naar uitgeleend worden waar ik wel makkelijk naartoe kan ...

Op de website las ik achteraf inderdaad de info die de medewerker ons vertelde. De werken waren sinds 10 mei (de dag van ons vertrek naar Boedapest) uitgeleend aan een museum in Madrid. Hadden we dit op voorhand geweten (voor ons vertrek stond het er nog niet op), dan zouden we ook dit jaar een andere bestemming uitgekozen hebben. 

Ik was uiteraard keikeislechtgezind (hoezoudezelfzijnzeg! Hoe amateuristisch is dat ni! ). Dus wilde ik koffie...

Mijn lief die niet zo graag ergens koffietjes gaat drinken - allemaal tijdverlies en veel te duur zegt hij dan - had wat overreding nodig maar ik kreeg hem uiteindelijk toch zover dat hij met mij op zoek ging naar koffie in 1 van die dorpachtige straatjes.

In establissement 1 bleek je alleen te kunnen eten...

Mijn humeur daalde nog meer...

En in nummer 2 geraakten we bijna niet binnen omdat er een grote hond in de deuropening lag die duidelijk niet van plan was om ook maar 1 poot te verplaatsen. Hij deed zelfs de moeite niet om op te kijken toen we over hem heen stapten.

Ik bestelde een koffie aan de toog en keek terwijl wat rond en toen wist ik: dit is de plek waar ik nu wil zijn!

Het zat daar vol met schattige diertjes: konijnen met lepeloren en lang haar, vreemde beestjes die me wat aan Dobby deden denken en naakte Guinese biggetjes bleken te zijn, een kameleon, marmotjes  ... .

De koffie was er lekker, de dieren troostrijk (door ze te zien hé, je mocht ze - uiteraard - niet lastig vallen), de planten mooi en mijn humeur steeg weer naar een aanvaardbaar niveau. 

Dus: ben je in Boedapest en wil je naar dit museum? Check dan echt maar eerst heel goed of het wel de moeite is om tot daar te gaan.

En als je er toch bent, spring dan even binnen achter de hoek in het Vasmacska kavé zoo.

Meer blogposts over Boedapest...

Meer blogposts over dieren ...