Malta: zoutwinning op Romeinse wijze

Mensen die mij goed kennen weten dat ik een kwistige gebruiker ben van zout. Ik ben dan ook niet zo'n grote fan van de laatste tendens om overal minder zout in te doen , al begrijp ik dat de gemiddelde mens wellicht meer zout gebruikt dan goed voor hem is. 

Maar ik mag dat. dus doe ik tegenwoordig zelfs die paar keren dat ik kant en klare soep of andere gerechten koop extra zout bij het eten.

Ik heb namelijk al mijn hele leven een lage bloeddruk. En dan is zout blijkbaar goed. (Al zullen er vast nog wel redenen zijn waardoor het ongetwijfeld ook voor mij toch niet zo gezond is om veel zout te gebruiken, maar ik kies er voor om dat vooralsnog wat te negeren). 

Toen ik bij het voorbereiden van ons reisje naar Malta toffe foto's zag van zoutpannen waarmee zout gewonnen wordt uit zeewater, wou ik dat graag in levende lijve eens zien. En dus reden we met de bus tot een wat verlaten plekje waar zoutpannen liggen.

De kustlijn in Malta is zeer rotsig. En in de tijd van de Romeinen ontdekte men een manier om die rotsen te gebruiken om zout te winnen.

In de rotsen dichtbij het water werden vierkante ondiepe kuipjes uitgehouwen die volliepen met zeewater. Door de warme zon verdampt het water waardoor op den duur enkel nog zoutkristallen achterblijven in de uitgehouwen bassins.  Et voila! Je schept vervolgens het  zout gewoon op! Menig Maltezer verdient(de) met de handel in dat zout het zout op zijn patatten. 

Tot vandaag wordt deze manier van zoutwinning nog gebruikt in Malta. Maar wellicht niet meer op de plek waar wij de zoutpannen bezochten want die zagen er behoorlijk leeg uit. In Gozo zouden ze wel nog actief zijn. 

geen zout, wel verbleekt zeewier of zo

Het is een mooi zicht, die wirwar aan uitgehouwen zoutpannen. Hier en daar vond ik nog wat gekristalliseerd zout en dus kon ik de verleiding niet weerstaan om er eens van te proeven. Ik kan bij deze met grote stelligheid verzekeren: het is écht zout. 

Mijn lief en ik liepen er eventjes rond, keken  over de zee uit naar het stadje aan de andere kant van de baai en liepen vervolgens snel opnieuw naar de bushalte om de volgende stop op onze planning te bezoeken. Want - toch toen wij er waren - verder was het er behoorlijk verlaten. Wat stille huisjes in een stil straatje, dat was het zowat. 

Uiteraard wilde ik graag wat van dat traditioneel gewonnen zout meebrengen naar huis, zoutfanaat zijnde. Dus toen ik later in de Three Cities (waarover later meer) een winkeltje vond met stapels zakjes zout, gewonnen elders in Malta in nog functionerende zoutpannen, belandden er een flink aantal van die zakjes in mijn bagage naar huis. En zo komt het dat ik nog dagelijks de smaak proef van Malta, recht uit zee! 

Wij bezochten deze zoutpannen. 

Meer artikelen over Malta via deze tag ... .