Moois van ' M(i)e': Malta: een vissersdorpje in Valletta vol met katten

Bon, HOOG tijd dat ik nog eens wat extra aandacht besteed aan de lieflijkste schattigste zachtste en eigenzinnigste eigenwijze huisdieren die het leven des mensen een extra streepje gelukzaligheid bezorgen: ... katten uiteraard!

Malta bleek de uitgelezen vakantieplek om mijn kattenliefde te botvieren. Dit land staat bekend om zijn wreedheid naar vogels toe (meer info hier en hier), maar katten worden er duidelijk goed in de watten gelegd. Overal kom je er initiatieven tegen om zwerfkatten voedsel en onderdak te geven en het plaatselijke poezenbestand is dan ook helemaal niet mensenschuw. Katten tegenkomen in Malta is geen zware opdracht:op sommige plekken struikel je er nog net niet over.

Ik heb daardoor genoeg fotomateriaal om er eventueel zelfs een kattenweekje van te maken zoals ik al eens deed over de katten in Marokko. Wie weet doe ik dat wel ...

Het valt me telkens op hoe katten - en dan vooral zwerfkatten - in verschillende landen op verschillende manieren met mensen omgaan. In ons eigen land zijn zwerfkatten meestal erg schuw: je krijgt ze nauwelijks te zien en als je ze toch ziet, zijn ze snel weer weg. In Marokko trokken ze zich als het ware niks van de mensen aan: echt overal lagen of liepen katten, zelfs in de dichtst bevolkte plekken. Ik zag ze op brommertjes liggen, tussen mensen lopen in de smalle straatjes van de medina's, om eten bedelen bij kramen vol lekkernijen....

In Malta waren ze iets schuwer en liepen er nauwelijks katten rond op drukke plekken en al zeker niet midden in de stad zoals in Marokko. Maar we kwamen toch een aantal specifieke plekjes tegen waar ze duidelijk helemaal op hun gemak waren en even onverstoorbaar rondliepen als de katten in Marokko.

1 van die plekjes was een idyllisch vissersdorpje helemaal aan de waterrand in Valletta. En - mijn lief kon daar echt niet onderuit ;) - we hebben die plek op onze beide tripjes naar Malta bezocht.

Je moet echt weten waar dat 'dorpje' gelegen is want anders vind je het niet. Er loopt een saaie weg een pak boven de zeespiegel langs de kust en vandaar uit zie je het dorpje niet. Maar er loopt een trap van de weg naar beneden en als je die afdaalt kom je uit op een reeks schattige wat armoedige huisjes op een rots aan het water.

Er liggen wat kleine bootjes te wachten op een nieuwe ter waterlating en een royale visvangst en verder staan er tussen de kleine huisjes nog kleinere huisjes waar slaperige poezen lekker een dutje kunnen doen. Poezen worden hier duidelijk in de watten gelegd.

Ik dacht dat dit een bewoond vissersdorpje was en het ziet er mooi uit, en ligt op een fantastische plek. Maar het waren best wel armoedige en kleine huisjes. Mijn lief echter vermoedde dat het eerder om buitenverblijven ging van mensen die er graag hun vrije tijd doorbrengen met poezen en vissen. In dat geval zou ik er met plezier eens logeren!

Ik probeerde de rondlopende kattenpopulatie wat te aaien als ze daar voor open stonden (ik dring me nooit op aan katten. Als ze slapen laat ik ze met rust). En we zetten ons beide keren effe neer omdat je er zo'n schoon uitzicht had over de zee en om van de katten te kunnen genieten.

Katten bleken niet de enige dieren die er graag vertoefden. Er vloog ook een hele zwerm duiven rond en de combinatie van de katten met de duiven was heerlijk om te observeren.

De katten vonden de duiven duidelijk erg fascinerend, maar ze waren ook goed genoeg gevoed en een beetje te lui om er echt achteraan te gaan.

Op ons 2de tripje naar Malta wilde ik toch absoluut minstens mijn voetjes even in het zeewater steken en dat deed ik daar. Ik had geen badpak bij, dus moest ik me beperken tot het verfrissen van mijn voeten, maar dat vond ik al erg fijn. De rotsen waren erg glibberig, maar gelukkig was er een metalen stang waaraan ik me kon vasthouden. Na een paar dagen rondlopen in een warm klimaat met stevige stapschoenen, is zo'n fris voetbadje een goede opkikker.