Eddieke!

Of ik het zag zitten om een paar dagen op de poes te komen letten terwijl zij in Parijs waren, vroeg mijn broer. Mijn broer woont tussen mijn huis en mijn werk in, max een kwartier fietsen van bij mij.

In Borgerhout. 

En ik zag dat helemaal zitten en wel om 3 redenen:

• ik bedacht me dat het goeie kans was om eens de toerist uit te hangen in Borgerhout.
• én ik kon een paar dagen doorbrengen met een kat (en bonus: in een tof appartement).
• én ik kon te voet naar het werk!

Dus keek ik al eens op google maps waar ik allemaal kon gaan eten en wat ik allemaal eens zou kunnen bezoeken en pakte mijn valies.

Maar het liep een beetje anders: enkele uren nadat mijn broer richting Parijs was vertrokken voelde ik me hoe langer hoe zieker worden (ik was weer eens niet thuis, dan word ik blijkbaar altijd ziek tegenwoordig ...). Een dag later haalde ik een covidtest bij de apotheker en deze keer was het prijs, de allereerste keer overigens... . 

Het 'toerist' in eigen buurt'plan was hiermee snel weer opgeborgen, ik stak me in de plaats daarvan in pyjama en dook in bed met laptop en poes. Al had dat 2de wel wat tijd nodig.

Ik ben een beetje poezengek, maar toch heb ik zelf geen poes meer in huis. Ik had zelfs eerder een kat dan een appartement! En dat poezeke is tot ze 18 jaar later overleed thuis geen moment van mijn zijde geweken. 

Na haar overlijden heb ik er geen nieuwe meer in huis gehaald omdat ik mijn huidige woning en ondertussen ook hoe langer hoe meer mijn manier van leven - vooral op vlak van reizen en uitstapjes dan - niet geschikt vind om een kat een aangenaam leven te kunnen bieden. Soms is dierenliefde geen dier in huis halen .... .

Maar mijn broer heeft wel altijd een kat gehad. De vorige kat  - Lund - overleed een dik jaar geleden. En ondertussen heeft hij een nieuw jong kattinnetje in huis gehaald: Eddieke.

Als ik deze 2 katten en daarbij die van mezelf vergelijk, is het zo opvallend hoe hard katten elk hun eigen karakter hebben. Lundje en Eddieke kunnen namelijk niet harder van mekaar verschillen.

Katten die een mens voor het eerst ontmoeten, willen eerst onderzoeken of de persoon in kwestie wel te vertrouwen is. Gewoonlijk doen ze dat door je minstens eerst uitgebreid te komen besnuffelen. Wanneer ik vreemde katten ontmoet, laat ik ze dat ook altijd eerst even ruiken aan mijn handen.

Maar ik herinner me nog heel goed de eerste ontmoeting met wijlen Lundje: in tegenstelling tot verwacht werd er niks eerst verkend.

Ik ontmoette ze tijdens een familiefeestje: ik stapte even de kleine keuken binnen en er kwam een kat van uit het raam binnengestapt die me prompt kopjes begon te geven. Nog nooit kwam ik een kat tegen die zo zonder reserve op mensen afstapte.
En dat is ze blijven doen tot op het einde. 

Kwam je op bezoek, dan sprong ze altijd even bij je op schoot en kwam ze knuffelen.

Eddieke is het tegenovergestelde: "Ze komt vannacht wel bij jou op bed slapen", had mijn broer beloofd. 

Maar dat was niet waar. 

De eerste nacht sliep ze in de woonkamer, de 2de nacht sliep ze heel de nacht naast het bed op de mat en pas nacht 3 kwam ze bij mij liggen. 

Maar vanaf dan was het ijs ook echt gebroken: ze was niet meer schichtig bij elke te brute beweging die ik maakte, en kwam dolenthousiast rondjes draaien en aaitjes halen als ze merkte dat ik wakker was. 

Toch beef ze tot de laatste moment een beetje op haar hoede en ik vraag me af hoe ze gaat reageren de volgende keer dat ik bij hen binnen stap.

Mijn eigen kat was op vlak van contacten met mensen een combinatie van deze 2. Ze ging zeker niet direct op mensen af zoals Lundje deed. Maar ze was toch een pak minder schichtig dan Eddieke.

Katten hebben zo ook elk hun eigen gewoonten die niet altijd te verklaren zijn. Bij Eddieke ontdekte ik de eerste al na een paar uren. 

Toen ik voorbij haar etenshoekje stapte, vond ik zowaar mijn sok in haar drinken. Die was ze blijkbaar gaan halen in de slaapkamer, had ze tot in de keuken gesleurd en in haar drinkbakje gepleurd. Geen idee waarom ze dat deed, maar de dagen erna heb ik mijn sokken toch maar wat onbereikbaarder gemaakt ;).

Bon, mijn vuurdoop wat corona betreft had achterwege mogen blijven, maar het moest er ooit van komen.
Spijtig dat daardoor mijn plan om Borgerhout eens op een andere manier te verkennen in duigen viel, maar mijn broer en zijn vriendin zullen nog wel eens een "catsitter" nodig hebben.
En als ik dan toch ziek moest zijn, dan was dat mét een kat erbij alvast plezanter!

Meer blogartikelen met katten via deze tag ...