Nice: in de stad

Ik zou voor de zekerheid nog eens goed moeten kijken in mijn mapje 'Nice'-foto's op mijn computer, maar ik geloof dat ik nu toch écht stilletjes aan ben aangekomen op het laatste blogartikel over mijn nazomerbezoekje aan deze mooie Franse stad.

Toch betekent dit niet het einde van artikelen vol foto's uit Nice op deze blog want ik maak alweer plannen om naar daar te trekken en wel binnen zeer korte tijd. 

Het ligt niet niet 100 % vast want er zijn nog wat onzekere factoren die eerst uitgeklaard moeten worden en die te maken hebben met werkafspraken bij mijn lief. 

Dat we zo snel terug naar Nice willen, zegt natuurlijk veel over wat we van deze stad vonden. Ik hou zelf erg van citytrips naar wat grotere steden en Nice heeft een fijne combinatie van kunst en cultuur, mooie architectuur, maar ook zee en natuur. 

Zoals ook bij andere vakantieplekken zou ik er nochtans niet graag komen in de zomer. Dan is het daar echt vergeven van de toeristen, lijkt alles me veel duurder en schreeuweriger en vooral ook veel te warm. 

Ik vertelde al over het oude Nice, maar de stad is veel groter dan het oude centrum.

Bij mijn eerste blik op de stad deed ze me een beetje aan Parijs denken omdat ook hier de gebouwen wat hoger zijn dan bij ons, de ramen allemaal houten luikjes hebben en de winkeltjes en restaurants ook een Parijse aanblik tonen. 

Maar toch is Nice ook helemaal anders zo bleek toen ik wat verder rondkeek in de stad.

Nice is duidelijk al lang een stad voor het rijkere deel van de bevolking: dat zie je aan de indrukwekkend gedecoreerde gebouwen bijvoorbeeld.

Ik viel erg voor deze gele stadsvilla en stond er foto's van te maken toen een buurtbewoner me aansprak. 

Hij vertelde me dat er in dat huis al 30 jaar niemand meer had verbleven, niemand wist van wie het was. Raar toch om zo'n huis te bezitten en er geen gebruik van te maken. Ook wat degoutant trouwens, al ken ik natuurlijk de reden van deze leegstand niet. 

Maar in een wereld waar sommige mensen geen dak boven hun hoofd hebben, vind ik het toch een beetje obsceen om zo'n groot huis gewoon maar 30 jaar onbewoond te laten staan. Het wordt aan de gevel te zien wél onderhouden, het staat zeker niet te verkrotten.

Wat me ook opviel en aangenaam verraste, was de aanwezigheid van een indrukwekkende fietsaccomodatie. Kijk maar eens naar de grootte van dit fietspad in het midden van een drukke straat. 

Het is wellicht een vooroordeel van me - zo blijkt toch bij deze - maar ik verwacht niet veel aandacht voor fietsers in zuiders gelegen steden. In Nice dus wel. 

Een beetje raar vond ik dit parkje: op het eerste zicht zie je een grasveld tussen palmbomen, met wat bankjes, een draaimolen, wat boksers en aan 1 kant liggend aan de kustweg. 

Maar als je wat dichterbij komt blijkt dat het gras kunstgras is. Ik ben geen fan van kunstgras, maar ik kan me nog voorstellen dat je dat gebruikt om een balkonnetje op te vrolijken of zo. Maar dat je in een park een stuk kunstgras aanlegt ipv echt gras? Nee, dat snap ik niet.

Ik moet wel toegeven dat er van het stuk plastiek gras gretig gebruik gemaakt werd door mensen die zich er op neerzetten om wat te verpozen. 

Ik genoot erg van de vele planten in voortuintjes, op straten en pleintjes. Zo anders dan bij ons want ik kwam overal mijn kamerplanten in grote versie tegen!

Bon, het begint alweer te kriebelen om er naartoe te gaan, ik hoop dat we snel kunnen vertrekken! Ben jij ook eens in Nice geweest en heb je nog een goede tip van iets dat we zeker moeten bezichtigen of doen? Laat het zeker weten!

Meer blogartikelen over Nice.