Moois van ' M(i)e': Bouillon City

Op het gevaar af een arrogante Antwerpenaar te worden gevonden: ik moet toch altijd een beetje lachen als ik in steden kom die maar een voorschoot groot zijn. Voor mij zijn steden toch wat indrukwekkender op vlak van omvang en bewonersaantal dan Bouillon. Maar dat wil niet zeggen dat het stadje Bouillon geen troeven heeft natuurlijk. Ik vond het alleen zo weinig 'steeds'.

Om maar met mijn plezantste vaststelling te beginnen: ze hebben daar bijvoorbeeld heel veel katten.

Zoveel zelfs dat er aan de kerkdeur een boodschap hangt met de vraag om de deur te sluiten tegen overijverig sproeiende katers in de kerk.

Serieus, elke keer dat ik tijdens ons weekendje Bouillon in het stadje kwam, liep ik tegen katten aan. In Antwerpen gebeurt me dat zelden.

Ik kon er zelfs een paar fotograferen. Eerst was er de zwarte die geen zin had in een knuffel.

En even verderop zag ik een huis met een geweldige voortuin met op een tafel een donderwolkkat ...

Een paar dagen later hoorde ik in een wat drukkere straat een hartverscheurend gemiauw. Toen ik de bron van al dat kattengejank ontwaarde, bleek het afkomstig van een rosse kat die dringend binnen wou en geen zin had om de daarvoor voor haar geïnstalleerde kattenluik te gebruiken.

Het is niet dat het op slot was want ze stak er haar kop door. Maar toen besloot ze dat ze toch echt op een waardigere manier binnen wou gaan en droop verontwaardigd af voor zo'n gebrek aan respect.

Bouillon ligt in een lus van de river de Semois en is omringd door Ardeense toppen met bossen. Het stadje bestaat uit een aantal kronkelende straatjes met oude huisjes.

In zo'n kleine gemeenten vraag ik me altijd af of de mensen die daar al hun hele leven wonen alle medebewoners zouden kennen; Wat denken jullie?

Bouillon is heel charmant met zijn kronkelstraatjes, mooie oude huisjes, zicht op de bossen rondom en het water dat de stad doormidden klieft. Maat het viel me wel op dat er behoorlijk wat woningen leeg stonden of zelfs zwaar verkrot waren.

Misschien is charme niet voldoende om mensen te overtuigen om zich te settelen in een stadje zoals dit? Ik vraag me wel eens af of ik zou kunnen aarden in een dorp of stadje 'op den buiten'.

Ik bracht mijn kindertijd door in een dorp maar woon ondertussen al zeer lang in een stad. Soms snak ik wel eens naar de rust van een dorp. Maar dan bedenk ik dat de keerzijde van rust het gebrek aan leven is. Ik ben een introvert, maar ik denk dat ik me op den buiten toch wat te geïsoleerd zou voelen.

Toen ik enkele weken geleden in dit Ardeense dorpje vertoefde, was de horeca - buiten take away - nog gesloten. Voor de lunch kochten we wat lekkers bij de plaatselijke slager en zochten we een plekje aan de rivier.

Daar stonden een aantal indrukwekkende kastanjes die net uit hun winterslaap ontwaakten. Moest ik in Bouillon wonen, ik zou wellicht vaak onder 1 van deze bomen terug te vonden zijn.