Geklets: Over aangename gevolgen van thuiswerk, nachtuil zijn, mijn sociaal leven, en wat toffe tips...

Weer een maand verder en ik heb best zin in een blogje vol geklets. Onderwerpen genoeg. Over mijn vrijetijd bijvoorbeeld. 

Omdat ik omwille van de coronamaatregelen vaak thuis werk, heb ik nu meer vrije tijd. Heerlijk vind ik dat. In normale tijden werk ik van 10 tot 6 op kantoor. Maar doordat de verplaatsing wegvalt en ik veel minder tijd nodig heb om me klaar te  maken als ik thuis werk kan ik  op hetzelfde uur opstaan  en een uur vroeger beginnen werken. Dus werk ik momenteel van 9 tot 5. 

Op dagen dat ik thuis werk, vind ik dat perfect. Op de dagen dat ik toch naar kantoor moet voor gesprekken met wat we tegenwoordig klanten noemen (maar het eigenlijk niet zijn want we verlenen geen economische of commerciële maar wel een sociale dienst. Maar het is blijkbaar 'in' om in de welzijnssector commerciële termen te gebruiken), begin ik momenteel helaas ook om 9 uur en dat is voor de nachtuil die ik ben echt elke keer een beetje pijnlijk. Maar het voordeel is wel dat ik ook op die dagen toch net wat vroeger thuis ben dan voor corona. 

Ondanks dat voordeel ben ik wel van plan om eens we uit deze vreemde periode zijn, weer van 10 tot 6 te gaan werken als ik terug meer naar kantoor moet. Want dat ligt me biologische-klokgewijs gewoon veel beter.

Bon, ik wijd hier veel meer over uit dan ik van plan was. Sorry. Ik wilde eigenlijk alleen maar zeggen dat ik tegenwoordig op thuiswerkdagen flink wat extra tijd heb. 

In gewone tijden heb ik geen energie meer om 's avonds meer te doen dan de hoogstnoodzakelijke huishoudelijke klusjes, een bad en wat voor TV of achter computerscherm hangen. Maar nu heb ik meestal nog wat tijd en energie over voor andere dingen. 

Tot aan de moment dat de dagen begonnen te korten, probeerde ik die tijd te vullen door na het werk eventjes 1 van de parken en bossen in te duiken in mijn buurt. Niet elke dag, maar wel vaak. 

Maar sinds het begin van de winter doe ik dat niet meer (ik ben wél van plan dit terug op te pikken op dagen dat het weer mooi is) en zet ik me in de plaats daarvan vaak aan een hoekje van mijn tafel met verfkwast en fineliner. Dat doe ik overigens niet alleen graag na het werk, ook op avonden in het weekend kan je me vaak terugvinden aan mijn tafel aan de boekenkast.

En elke keer valt het me te binnen hoe heerlijk ik die momenten vind. Het zijn ongetwijfeld de hoogtepunten van mijn leven momenteel, hoe klein en onbeduidend ze ook mogen lijken. 

Het begon allemaal toen ik in de kerstvakantie keek naar een paar (gekochte) online lessen van Alisa Burke (#nosponsor) en ik me een doos met meer verschillende kleuren aquarelverfjes aanschafte. Sindsdien gooi ik me met plezier op mijn obsessie van de moment:  mandala's tekenen met fineliners en aquarelverf. Ik zal daar ongetwijfeld later wel eens wat meer van laten zien. Maar vandaag wil ik het niet hebben over het resultaat, maar over het plezier van het maken. 

Ik heb tegenwoordig permanent een plekje voorzien op mijn tafel  - vlak naast de boekenkast - waar ik al mijn tekengerief en mijn lopend tekenproject gewoon kan laten liggen. Zo kan ik elke keer als ik eens een momentje tijd heb, of gewoon veel goesting, het spotje boven mijn tekening aanklikken en me daar neerzetten. Met een muziekje en wat lekkere geuren uit mijn nieuw aangeschafte aromadiffuser/luchtbevochtiger (dat laatste valt wel met een korreltje zout te nemen hoor, er wordt maar een zeer klein beetje water verstoven met dat apparaatje) erbij. 

Het plekje aan de tafel is zeer zorgvuldig gekozen. Ik heb namelijk ook nog een bureau maar die vind ik daar niet geschikt voor. Eigenlijk gebruik ik die zelden als bureau, maar eerder als stapelplaats voor allerlei dingen waar ik mee bezig ben.

Ik heb speciaal dit plekje aan de tafel gekozen omdat het naast mijn boekenkast gelegen is waar mijn ouderwetse muziekinstallatie staat waardoor ik er makkelijke bijkan tijdens het tekenen. De aanwezigheid van muziek is essentieel om het gevoel op te wekken dat ik zo graag ervaar. 

Een andere troef is dat ik op die plek een klein spotje bevestigt heb dat tijdens het tekenen alleen mijn blad verlicht. Het is de enige plek waar de lichtbron op de juiste mannier op mijn blad schijnt zodat ik niet gehinderd wordt door schaudwen die het zicht op mijn tekening belemmeren. Mijn hele woonkamer/keuken is dan in het donker gehuld, met enkel licht op dat éne plekje en dat vind ik bijzonder rustgevend.

's Avonds en vooral 's nachts is dat nog fijner. Ik heb dan het gevoel dat heel de wereld slaapt en ik daar helemaal alleen ben. Weg van de wereld en van alle mogelijke verplichtingen, zonder allerlei zintuiglijke prikkels die mijn zenuwstelsel overbelasten en mijn hoofd vol indrukken proppen. Daarom hou ik zoveel van de nacht, dit gevoel - wellicht samen met mijn biologische klok - maken een nachtuil van me.

Aan mijn hoekje aan de tafel kan ik me helemaal vrij laten in het zetten van lijntjes en kleurrijke penseelstreken. Er is maar 1 aandachtspunt: ik mag dit niet blijven doen tot net voor het slapen gaan want dan slaap ik niet goed meer in.

Op sociaal vlak verloopt mijn leven - zoals bij iedereen mag ik hopen - natuurlijk ook wat anders. In het begin van deze crisis had ik mezelf voorgenomen om elke dag te bellen naar mijn ouders en een paar andere favo personen in mijn leven. Om er een beetje te zijn voor mekaar. 

Ik heb dat best een tijdje volgehouden. Maar ondertussen kreeg ik van de doelwitten van mijn ijverige telefoontjes de boodschap dat zoveel toch écht niet hoeft en dus is dat tempo van bellen toch flink gezakt 😄. We hebben onszelf ondertussen allemaal gewoon gemaakt aan de nieuwe realiteit en ik ben er nu gerust in dat ze het goed stellen en dat ze me wel zullen contacteren als er iets is.

Fysieke ontmoetingen heb ik nauwelijks, buiten dan die dagen op kantoor. In mijn privéleven zie ik alleen mijn moeder min of meer wekelijks een keertje en mijn lief komt om de zoveel weken eens binnenvallen. Zolang iedereen gezond en wel is, vind ik dat best draaglijk eigenlijk. Door alle andere manieren van communicatie die we in deze tijd hebben mis ik het fysieke contact met mensen niet zo erg. Maar toch zal ik blij zijn als ik nog eens een koffietje kan gaan drinken, nog eens kan afspreken met de vriendinnen van op school van vroeger, en vooral nog eens lekker kan gaan eten bij mijn vader of ergens anders samen kan komen met lekker eten en mensen die ik graag zie.

Weersgewijs was het een wat rare maand hé. Eerst barre winter om dan vervolgens in de vroege zomer terecht te komen. Mijn tuintje is helemaal in lentemodus ondertussen, het staat vol vrolijke krokusjes en er zijn ook al wat kleine narcisjes op post. En verder staat de tuin vol met pril groen dat nog veel vrolijke kleurtjes belooft. 

Ik bestelde ondertussen de dahlia's voor komende zomer en ben daar zoals gewoonlijk weer wat enthousiast in geweest. Ik hoop ze allemaal een plekje te kunnen geven want als de dahlia's van vorig jaar de venijnige winterprik overleefd hebben wordt het wellicht toch erg krap. 

Ter afsluiting nog wat toffe linkjes en tips. 

• Ik heb een weekend lang vol spanning gekeken naar het uitkomen van een aantal bevruchte eitjes. Dat was middels een live stream op YouTube te zien omdat Angelo Dorny een camera voor zijn broedmachine had gezet. Angelo blijkt zeer veel te weten over het kweken van kippen en vertelde tijdens zijn live stream honderduit over wat we zagen. Ik heb daar zeer veel van geleerd en met veel plezier naar gekeken. En nu laat hij iedereen meegenieten van de schattige donzen bolletjes en de mooie gekleurde eitjes van zijn kippen. 
• Geschiedenislessen en literatuur ed is vaak beperkt tot de geschiedenis van de machthebbers en de sterken in onze samenleving. Bijgevolg zijn we met zijn allen veel minder thuis in de geschiedenis van groepen die in onze samenleving (nog altijd) achtergesteld worden. Een bijzonder grote groep daarin zijn wij vrouwen. Romina wil daar iets aan doen. Je kan je hier inschrijven op een nieuwsbrief die ze 5 keer gaat versturen. In die nieuwsbrief zal ze ons vertellen over vrouwenrechten en vrouwenstrijd doorheen de geschiedenis. Je kan je gratis inschrijven op deze mailinglist van haar Feminist Papers, je krijgt dan 5 nieuwsbrieven (de eerste vandaag) en ze belooft plechtig om je mailadres niet voor andere dingen te gebruiken. 
• Schoon foto's met Parijs als decor bij Blaise Arnold.
• Ik ben zeer tevreden dat Pano aandacht besteedde aan politiegeweld en hopelijk leidt dat tot een zinvolle reactie bij het beleid. In de documentaire kan je verschillende getuigenissen zien van mensen die daar slachtoffer van werden. Maar er zijn veel meer mensen die dat hebben moeten ondergaan, vaak mensen die het in onze samenleving minder goed hebben, en die niet de mogelijkheden hebben of niet de weg kennen om hun verhaal te doen. Dank je wel Pano!
• En dan nu wat onbezoldigde reclame:
• voor het op komst zijnde magazine Fwiet. Lijkt me een tof boekje te worden - over vogels en vogelaars - dus heb ik het alvast al besteld. 
• voor het boek van Sarah Wagemans. Zij schrijft gedichtjes en een aantal ervan zijn nu verzameld in een boek "loopgravenonderbreking". Het is via de gekende digitale winkels te koop en ook hier. 
• Ook vriend en historicus Vincent Scheltiens schreef een boek: "extreemrechts - de geschiedenis herhaalt zich niet (op dezelfde manier)". Ik heb het nog niet gelezen, maar ik ken hem al lang en weet dat hij zeer intelligent en scherpzinnig de samenleving analyseert en het bijzonder boeiend en welbespraakt kan uitleggen. Dit boek lijkt me gezien het onderwerp ook bijzonder relevant. Het staat dus zeker op mijn te lezenlijst. Ook te koop via de geijkte kanalen. 

En nu moet ik dringend naar de winkel of ik heb geen eten in huis!

Meer geklets via deze tag ...