Praag: de Sint-Nicolaaskerk

Praag staat vol kerken heb ik kunnen vaststellen. En ik heb er daar een paar van bezocht.

In deze coronatijden bleek dat 1 van de activiteiten te zijn die we veilig konden doen. We stapten binnen met mondmasker om algauw vast te stellen dat er naast ons max 3 andere mensen aanwezig waren. Dat is in normale tijden wellicht helemaal anders.

Ook in deze barokke kerk waren er zeer weinig andere bezoekers. Afstand houden was dus niet moeilijk en bovendien was het zo heerlijk rustig ronddwalen tussen de pilaren.

De Sint-Nicolaaskerk is een barokke kerk en 1 van de weinige dingen die ik me daar van herinner uit de lessen esthetische vorming, is het gebruik van een overdaad aan krullen en tierlantijntjes. 

En na 1 blik op de inhoud achter de grote deur bleek dat een correcte herinnering te zijn. 

Overal waar je keek, was er iets te zien. Sommige dingen bleken gezichtbedrog: zo was het niet altijd duidelijk waar een pilaar eindigde en een schildering begon.

Door gebruik te maken van verschillende kleuren marmer was zelfs de muurbekleding op zich al een waar feestje van decoratie. 

Er stonden overal beelden, de plafonds kregen indrukwekkende mierzoete fresco's, en overal waren gouden en pastelkleurige accenten te zien. 

Soms zelfs op het kitscherige af. 

Zo telde ik in de kerk 3 orgels, en het grote boven de grote inkomdeur was bijzonder protserig; met crémekleurige panden vol zwierige gouden krullen. (ik kreeg ze door de lichtinval van een tussen de onderdelen van het orgel in gelegen raam echter niet goed op de foto).

Ook opvallend was de bijzondere wreedheid van een aantal prominent aanwezige grote stenen heerschappen die met grote spietsen mannen van het leven beroofden. 

Ik ben niet genoeg thuis in de verhalen van heiligen en andere belangrijke personen uit de Bijbelse leer om het verhaal achter deze slachtpartijen te kunnen plaatsen. 

Maar ik vond sinterklaas - er stonden ook een paar sinterklazen met mijter en al - op slag een pak minder sympathiek. 

Kindervriend Sinterklaas vindt zijn oorsprong bij deze Sint Nicolaas, de patroonheilige van deze kerk. Aan de mensen die 'traditie' misbruiken om het gebruik van zwarte piet te behouden kan ik vertellen dat er in deze kerk geen spoor te zien was van zwarte pieten. Wél van gespietste mannen... . Kwestie van te weten wat er blijkbaar écht traditie is als je het over Sinterklaas hebt ;) . 

Ook langs buiten is de kerk een opvallende verschijning. We zagen ze doorheen onze zwerftochten in de Praagse parken en straten vaak aan de horizon verschijnen met zijn grote groene koepel. 

De kerk lijkt hoger gelegen te zijn als je ze tussen de andere Praagse gebouwen aan de einder ziet staan, maar toch is dat niet het geval. Ze is gewoon groot waardoor ze boven alles uittorent. 

Wil je de kerk ook eens bezichtigen. Je kan ze niet missen als je in Praag bent: kijk gewoon uit naar de groene koepel. En anders ga je naar Malostranské Náměstí. Meer info over openingstijden, activiteiten en inkomprijs vind je op deze website.

Meer blogposts over Praag via deze tag.