coronadagen: over hoe thuiswerken er anders uitziet dan ik had verwacht en hoe ik het penseel weer even bovenhaalde...

Deze week ga ik wellicht voor het eerst sinds de lockdown nog eens een dagje werken op kantoor. Dat zal raar zijn met plexiglas en mondmasker, en met echte mensen vlak voor mijn neus na maanden zowat niemand te hebben gezien.

Dat thuiswerken vind ik hoe langer hoe heerlijker eerlijk gezegd: ik krijg meer werk gedaan en voel me veel minder gestresseerd. 
Als men me vroeger gevraagd zou hebben hoe ik dat thuiswerken zou aanpakken, ik zou het gehad hebben over zetelhangen in pijama of cocoonkleren, haar in de war en laptop op schoot en liefst een zo laat mogelijke start van de dag. Maar tot mijn eigen verbazing is dat helemaal niet hoe ik het aanpak.

Ik kleed me elke werkdag netjes aan alsof ik naar kantoor ga. Ik laat alleen de lippenstift achterwege, het leek me een beetje belachelijk om alleen thuis te zitten met roodgestifte lippen. En ik doe geen schoenen aan: ik draag  Birkenstocks met kousen en dat zou ik op kantoor nooit durven. Maar voor de rest ben ik helemaal in normale werktenue. 

In normale tijden werk ik tussen 10 en 18 uur en behoor ik in ons team tot de langslapers. Maar in coronatijden zit ik al om 9 uur op post achter mijn laptop. En ik heb dan zelfs de afwas al gedaan want tegenwoordig begin ik de dag achter mijn aanrecht met mijn handen in het afwassop. En daarvoor sta ik maar een kwartiertje vroeger op dan gewoonlijk. Dat lukt me allemaal omdat omdat ik nu geen verplaatsingstijd heb en ik mijn ochtendlijke tas koffie met  bijbehorende beschuitjes nu achter mijn pc nuttig.

Ook geen sofahangen met laptop op de schoot. Daar ben ik wellicht nog het meest verbaasd over. Ik blijk behoefte te hebben aan een duidelijk onderscheid tussen het werkdeel van mijn dag en het privédeel. 

Dus zet ik elke ochtend een klaptafeltje voor het raam en installeer me daar met mijn laptop. En 's avonds verdwijnt dat weer om plaats te maken voor mijn privéleven. 

In dat privéleven ben ik weer een beetje aan het schilderen geslagen. Ik bekeek een paar afleveringen van 1 van de workshops van Alisa Burke die ik eens kocht (#nosponsor). Dat inspireerde me om de flesjes inkt boven te halen die ik ooit eens kocht in Londen. En ook de glazen pen die ik nog langer geleden in Barcelona kocht diepte ik op uit 1 van mijn schuiven.
Wat later ontdekte ik per toeval op instagram het account van Terry Runyan. De éne klik leidde tot de volgende en zo kwam het dat ik me in het midden van de nacht zat te amuseren met youtubetutorials over schilderen en tekenen.

En enkele dagen later rolde met behulp van haar instructies deze poezebeesten uit mijn verfborstels. 

Mijn mama vierde afgelopen weekend haar 75ste verjaardag. Ter gelegenheid van die verjaardag breidde ik mijn bubbel een beetje uit en bezocht ik mijn broer waar we met ons 3 genoten van broerkes kookkunsten en van mekaars gezelschap. Het was bijzonder fijn om mekaar nog eens te zien en morgen doen ik en mama dat nog eens over en bezoeken we de zoo. Spannend! 

Tenslotte nog wat tips:

• Ik woon in een spannende buurt. Zo liep ik ei zo na een ontmoeting met een kangoeroe mis!
• Sommige mensen worden nog meer dan anders aan hun lot overgelaten en dat is een westerse beschaving onwaardig. Katje Lee krijgt meer advocaten, BV's en politiekers van bepaalde strekking achter zich dan deze mensen.... .
• Ik ben al lang overtuigd van het afstappen van gazon. Ik heb geen gazon in mijn tuintjes en kan jullie alleen maar aanraden om mijn voorbeeld te volgen. 
• Deze blog is 1 van mijn favorieten. Elke dag weer verschijnen er artikels met de mooiste kunst, met grote én kleine k. 
• Mijn goede vriend Seb bewijst hiermee weer eens wat voor een geweldige muzikant hij is. 
• Een kritische kanttekening bij het maken van mondmaskers. 
• Deze dame bakt de prachtigste broden en hartige taarten.

Dit bericht bekijken op Instagram

Een bericht gedeeld door Blondie + Rye (Hannah P.) (@blondieandrye) op 17 Mei 2020 om 9:38 (PDT)

• Ik hou veel van de breipatronen van Stephen West (#nosponsor). Deze man resideert in Amsterdam en ontwerpt de éne na de andere prachtige sjaal. Ik heb veel goesting om deze eens te maken. Spijtig genoeg zijn zijn patronen en boeken ondanks het feit dat hij in Amsterdam woont in het Engels geschreven en voor breipatronen geef ik toch de voorkeur aan Nederlands. 

bron

Meer blogposts over de coronadagen...