Kreta: katten en honden

1 van de dingen die ik wist over Griekse eilanden, is dat er veel katten rondzwerven op straat. 

Daar keek ik eerlijk gezegd erg naar uit want ik hou van katten.

En ik werd op vlak van aantal katten echt niet teleurgesteld tijdens ons reisje naar Kreta: er waren er veel!

Ik vind het opvallend hoe dat fenomeen van land tot land zo kan verschillen.

In mijn buurt zijn er ongetwijfeld ook zwerfkatten, maar ik kom ze zelden tegen. 

Belgische zwerfkatten slagen er in zich onzichtbaar te maken en op afstand te blijven van mensen. 

Het zijn er wellicht ook een pak minder dan in Kreta.

In Marokko zag ik er ook heel veel. 

Daar nemen ze gewoon de plaats in die ze zelf willen, ongestoord door mensen , gewoon hun ding doend.

Ze zijn er niet schuw, al hebben ze niet bijster veel interesse voor hun menselijke buren viel me op.

Ze leken er goed verzorgd: ze kregen eten en zagen er over het algemeen gezond uit.

Op Kreta leek er me een verschil te zijn tussen de katten in de stad en de katten op het platteland. 

Die van het platteland zagen er goed doorvoed uit en waren heel sociaal. 

Toen ik er een geitenwandeling ging maken, was ik binnen de kortste keren omringd door knuffelende wrijvende knorrende harige beesten.

Maar in Heraklion was dat een pak anders: de katten zagen er vaak uitgehongerd uit en ik kwam er zelfs een paar tegen die zichtbaar ziek waren. 

Ze bleven uit de buurt van mensen en lieten zich niet aanhalen.

De eerste avond van ons verblijf heb ik samen met mijn lief gefascineerd staan toekijken naar een 'kattengevecht" in een parkje vlakbij het hotel. 

Heel grappig was dat. 

Spannend ook : ik en mijn lief bleken de signalen die ze naar mekaar uitzonden duidelijk verkeerd te interpreteren. 

We zagen allebei een poes onder een vertoornd kijkend ander poezenbeest liggen en dachten dus dat poes 2 gewonnen was. 

Maar het was toch de dominante kat die om onverklaarbare redenen plotseling afdroop. 

Dat maakt katten juist zo plezant: ze blijven hun natuur getrouw en dus onvoorspelbaar :) . 

In Heraklion kwamen we trouwens ook zwerfhonden tegen. 

Dat was voor mij de eerste keer dat ik daar mee geconfronteerd werd. 

Ik ben geen hondenmens, ben soms zelfs ongemakkelijk in hun bijzijn. 

In mijn ervaring springen ze wel eens tegen je op en willen ze aandacht,  of als je pech bent reageren ze agressief. 

Tot mijn grote verbazing was dat bij deze zwerfhonden niet het geval. 

Ook zij negeerden de menselijke medebewoners. 

Niks opspringen, bedelen of agressie. 

Zwerfhonden heb ik bij ons trouwens écht nog nooit  gezien. Jullie wel? 

Meer blogposts over Kreta hier en over katten hier ... .