Parijs: zomer en winter in en rond de tuileries

Vast op het programma in Parijs is een bezoekje aan de tuileries en omgeving. 

Dat is gewoon zo'n uitgesproken Parijse plek voor mij dat dat er elke keer bij hoort. 

Ge loopt er door hordes toeristen uit heel de wereld, maar ook  tussen Parijzenaren die even een frisse neus willen halen.

Er is altijd veel volk zonder dat je er echt over de koppen moet lopen, en je kan makkelijk ergens een stoeltje of bank bemachtigen om uit te blazen of je ergens in het gras neervlijen voor een portie gekeuvel met je gezelschap ... . 

Als het droog weer is, krijg je bestofte voeten van het slenteren doorheen de brede lanen en knerpen de minuscule steentjes onder je schoeisel bij elke stap. 

En er zijn altijd duiven, meeuwen en eendjes in de buurt van de ronde bassins met water en fonteinen. 

In de zomer hoor je het gegil van de waaghalzen in de kermistuigen door de lucht snijden en in de winter cirkelen de heerlijke geuren van de kramen met kerstvoedsel tussen de bomen door.

Ik kwam bij mijn laatste bezoekje aan Parijs op kerstdag aan en omdat ik vermoedde dat veel plekken die ik wilde bezoeken gesloten zouden zijn, besloot ik om alvast hierheen te komen. 

Ik ben geen fan van kerstmarkten en zoek ze dan ook niet bewust op, maar mijn knorrende maag joeg me toch tussen het uitgelaten kerstvierende volk op de markt die in de winter de zomerse kermis vervangt.

Heel opvallend vond ik de afwezigheid van typisch Belgische etensluchtjes van op de markt.

Hier geen stinkende hamburgerkraamgeuren waar ik zo'n hartsgrondige hekel aan heb maar wel de verleidelijke geur van karakollen (die ik niet wil eten want ik vind slakken niet de meest aantrekkelijke beesten om in mijn mond te steken, maar het ruikt wel lekker), lékker geurende braadworsten, ajuinsoep en dat allemaal afgewisseld met zoete vleugjes van warme wafels.

Het was moeilijk kiezen tussen al die lekkernijen en na zorgvuldige overwegingen besloot ik voor een bakje gebakken aardappelen met spekjes en kaas te gaan. 

Niet typisch Frans, in de verste verte niet zelfs denk ik. Maar ik at het nog nooit en het beviel me zo dat ik dat vast nog wel eens een keertje ergens eet. 

Ik zag er ook iets opgediend worden dat ik niet kende: een dikke witte brij met een worst er bij. Het heette "aligot" en wat opzoekwerk achteraf vertelde me dat het om een zeer romige aardappelpuree gaat met kaas en look onder. Moet ik de volgende keer eens proberen. 

Bon, ik moest stilletjesaan naar de wc en dat is wat onhandig als je op die plek blijft, dus begaf ik m verder de stad in alwaar ik een starbucks binnenstapte met het idee dat ik daar wel snel naar de wc zou kunnen, maar ik werd er geconfronteerd met een hele bus Japanners die uitgerekend ook die plek hadden uitgezocht voor een sanitaire stop waardoor ik na mijn koffie nog steeds met volle blaas maar snel naar een minder bezocht etablissement uitweek om me te kunnen verlichten van al dat overtollig vocht. (amai wat een lange zin!).

En dat bleek tijdens mijn laatste bezoekje aan Parijs het einde van mijn bezoek aan de tuileries en omgeving. 

Tot de volgende keer dat ik nog eens in deze stad ben want dan hoort een nieuw bezoekje er zowiezo bij....

Mer blogposts over Parijs op deze pagina ...