Mijn hart maakt altijd een klein sprongetje van blijdschap als ik ergens ronddwaal en plots op een steegje stoot. Ik hou van steegjes, ze hebben de belofte in zich van rust en van een verrassing aan de andere kant. Ze lijken altijd een beetje buiten de tijd en de dagelijkse wereld te staan.
Ik vind het het leukst (dat moet de eerste keer zijn dat ik dat woord op mijn blog gebruik maar ik vind geen alternatief: ik gebruik het woord leuk niet zo graag. Het klinkt wat tuttig vind ik) als ik er onverwacht tegenop loop. Dan is het een klein kadootje, een schat die ineens op mijn pad komt.
In Gent kwam ik op dat gebied zeer goed aan mijn trekken. Ik liep er tegen verschillende steegjes op. Onderstaand steegje bevatte een huis dat enorm scheef staat. Dat dat niet omvalt of inzakt zeg!
Tijdens de kerstperiode was ik een weekje in Parijs en daar ben ik er ook weer een aantal mooie tegengekomen!
Ik kan helaas niet meer vertellen waar ik ze juist allemaal tegenkwam in Gent.
Maar dat is niet erg: dan kan je net zoals ik er stoemelings tegenop lopen en er extra van genieten :) .
Meer blogposts over Gent hier of op deze pagina ...
Ik liep je Gentse stukjes af en zag: de somberste oktoberdag, bootje varen in de plets, Gent in den donkere, duistere steegjes … Ontwaar ik hier even onbewuste als duistere verlangens van Moois Van Me?
BeantwoordenVerwijderenHa!!! betrapt!
Verwijderen