Antwerpen: de Sint Norbertuskerk op de Dageraadplaats

Tussen mijn 15de en mijn 34ste woonde ik in of naast Zurenborg in Antwerpen. Daarna volgde ik de liefde (die ondertussen alweer vervlogen is, zo gaat dat soms) naar wat verderop, richting Deurne.

Maar jarenlang speelde mijn leven zich af rond de Dageraadsplaats. Ik kwam er graag een terrasje doen of een theeke drinken na het werk en ontmoette er mijn vrienden en familie. Ik werkte er een tijdje en stapte er door richting school of werk, snuisterde wat rond tussen de koopwaar op de rommelmarkten of danste mijn benen vanonder mijn lijf op de muziek in de spiegeltent of op de Dageraadsfeesten. 

Nu kom ik er niet vaak meer, het ligt net wat uit de richting, het is me net wat te hip en te druk geworden en mijn vrienden en familie zijn uitgewaaierd naar alle windstreken.

Maar onlangs bezocht ik er toch nog eens een rommelmarkt. En toen stond de deur van de kerk open.

Op de Dageraadsplaats is er een kerk: de int Norbertuskerk.  Voor zover ik weet is dat geen speciale kerk, er zijn er zo wel meer in Antwerpen. 

Ik ken de kerk natuurlijk goed langs buiten want ik passeerde er al ontelbaar vaak op alle mogelijke momenten van de dag doorheen alle mogelijke weersomstandigheden in alle mogelijke seizoenen. 

Ik zag kinderen op de trappen spelen, ballen tegen de kerkdeur vliegen, zatlappen staan zwijmelen voor de deur, en mannen staan wateren in het pissijn tegen de zijkant van de kerk. Ik zat zelf ook eens op de trappen bij te komen van het geduizel nadat ik net mijn voet had omgeslagen op weg van den Unic naar huis. 

Maar ineens viel het me te binnen dat ik er nog nooit binnen was geweest.

Als ik een reisje naar andere oorden maak, stap ik daar vaak een kerk binnen. Je hebt er ongetwijfeld al wat zien passeren op mijn blog.

Ik hou namelijk van kerken. 

Maar ik vergeet - zoals zovelen onder ons- vaak de schone dingen te zien vlak onder mijn neus. 

Dus toen ik die kerkdeur zag open staan besloot ik er eens te gaan kijken.

En ja hoor!

Buiten was het een druk gewemel van mensen in de zon tussen een hoop al dan niet nog bruikbare rommel. Een mierennest vol gewriemel, heel plezant maar ook erg druk.

1 stapje door die kerkdeur en dat was allemaal weg. Ook in deze kerk weer het effect van altijd: er heerst een tijdloze rust en de wereld van buiten verdwijnt even naar een andere dimensie. 

Ik hoorde wat orgelmuziek - ben ik eigenlijk niet gek op maar in een kerk kan dat wel vind ik. En er stond nog een handjevol mensen wat te praten. Ik nam mijn fototoestel en schoot wat plaatjes.

Bij deze voor alle mensen in en rond Zurenborg die ook nog nooit de moeite namen om de kerk eens binnen te stappen en natuurlijk voor alle andere mensen die er graag naar kijken de foto's die ik maakte...

Meer blogposts over Antwerpen hier of via deze tag...