We kwamen in Napels aan op paasmaandag en de reputatie van Italië als zeer godsvruchtig land kennende hoopte ik daar op de 1 of andere manier wat van te kunnen meemaken.
En zo geschiedde.
Kriskras door de straten in de buurt van het hotel zwervend om de eerste indrukken van de de komende dagen te verkennen stad op te snuiven, botsten we op dag 1 ineens op een kleine samenscholing.
In een drukke straat vol ongeduldige autochauffeurs en roekeloze brommerkes stond een kleine stoet mensen, allemaal in het wit gekleed.
Boven hen torende een Jezusbeeld dat met veel spierkracht recht werd gehouden door wat plaatselijke krachtpatsers.
En ervoor liepen wat meisjes te dansen en jongetjes met vaandels te wapperen.
Een héle serieuze activiteit zo bleek: de deelnemers keken stuk voor stuk allemaal zeer ernstig, sommigen zelfs eerder een beetje verveeld. Er werd vooral niet gelachen.
Dat ze in Napels hun heiligenverering zeer ernstig menen, stelde ik doorheen de rest van ons verblijf daar ten overvloede vast.
Echt overal staan minikapelletjes met Mariabeelden of heiligen met lange baarden en echt overal staan daar verse bloemen, plastieken bloemstukjes -, kaarsen en andere parafernalia bij.
Ik kan niet zo goed inschatten hoe wijdverspreid die godsdienstijver er nog echt is.
Er hoeft voor elk kapelletje maar 1 iemand te zijn die er voor zorgt en dat zegt natuurlijk niks over de andere inwoners van de stad en hun godsdienstbeleving.
Misschien hoort het ook bij hen ondertussen toch meer bij de plaatselijke folklore?
Maar het zal alleszins nog meer ingebakken zijn dan hier.
Ik zou wel raar opkijken als er hier op de hoek van de straat ineens een goed onderhouden kapelleke zou verschijnen mét opsmuk :).
Maar misschien wordt dat hier en daar in kleine Belgische dorpjes toch nog gedaan ?
Meer Napels via deze tag of op deze pagina....
Bijzonder om te zien en om mee te maken!
BeantwoordenVerwijderen