Napels: ramptoerisme in Herculano

De vele archeologische en oudheidkundige bezienswaardigheden, dat is 1 van de belangrijkste redenen waarom ik met mijn lief een week naar Napels ging.

Zo bezochten we - na een koortsige nacht: ik was verdorie ziek toen we naar Napels vertrokken ! Wat een timing hé!  -  onder andere Herculano, net buiten Napels.

De Vesuvius is overal waar je bent in Napels wel ergens op de achtergrond aanwezig. 
Maar in 79 na Christus was er meer te zien dan de donkere berg op de achtergrond die je nu ziet:  Want toen braakte de Vesuvius rook, en lava en stenen en giftige dampen uit. 

Een deel daarvan kwam terecht in Herculano waardoor dit stadje helemaal bedolven raakte onder de modder en de lava. 

Een deel van de bevolking vluchtte weg naar het strand en hield zich schuil in wat wellicht opslagplaatsen waren in een poging daar te ontsnappen aan de moordende activiteiten van de berg.

Maar tevergeefs, want ik heb daar 1938 jaar later skeletten zien liggen die getuigen dat het toch wel erg mis liep. 

Je ziet nog hoe ze toen lagen ( denk ik toch, ik kan natuurlijk niet garanderen dat er in die 1938 jaar niemand eens dacht ' ik ga die eens anders leggen'; Ik was er alvast niet bij om in't oog te houden of ze er af bleven ;) ) : reikend naar een buur, met de hand naar het hart grijpend, klein en grotere skeletten ....

Ik stond daar op voorhand niet echt bij stil, maar een bezoek brengen aan deze ruïnes en aan Pompeii is eigenlijk aan ramptoerisme doen. Door deze skeletten te zien liggen besefte ik ineens dat dat niet gewoon overblijfselen waren van een oude vernietigde stad, maar dat daar ooit ook mensen woonden en deze stad in zijn geheel van de éne op de andere dag zowat van de kaart geveegd werd - of juister: onder de smurrie bedolven werd - tot er jaren en jaren later iemand per ongeluk of zo op resten stootte en een deel ervan terug blootgelegd werd.

Ik vraag me dan af, zullen binnen 2000 jaar mensen ook naar onze huidige ramp- en oorlogsgebieden komen kijken en proberen te reconstrueren hoe wij er leefden en wat er juist gebeurde? En zouden er dan dingen ontdekt worden waarvan wij vandaag de dag niet weten dat ze aan de gang waren of zijn?

De doden van Herculano worden geëntertaind door het gekwaak van een aantal dikke kikkers die met af en toe opgeblazen kaken net over hen in een drassige poel elkaar zaten te versieren. Ze waren heel wat groter en dikker en groener dan de exemplaren die ik onlangs tegenkwam in de Kempen. 

Op de plaats waar de kikkers zaten was vroeger het strand, door de uitbarsting van de Vesuvius is dat strand wat verder opgeschoven. Heb ik me laten vertellen: ik weet zo'n dingen natuurlijk niet uit mijn eigen hé, ik vertel maar wat na :) . 

Ik vroeg me op voorhand af of dat me wel hard genoeg zou kunnen boeien, zo'n hoop stenen.
En ik kan nu met grote stelligheid meedelen dat ik het erg interessant en mooi en speciaal vond.

Speciaal om zo'n stad in gedachten te reconstrueren aan de hand van wat er nu nog overblijft.
En mezelf dan afvragend of ik het me goed verbeeldt of in realiteit toch nog helemaal anders was.

Ik moest niet alles verbeelden, want er was nog veel meer te zien dan ik had verwacht.

Er zijn nog mooie fresco's bewaard gebleven. In de kleuren waarin ik 20 jaar geleden mijn living had ingericht: roestbruinoranje en okergeel.

En ik zag er restanten van mooie mozaïeken, zowel verwerkt in kunstige taferelen tegen de muur als in de vloeren.

Deze vloeren zouden zo in het 1 of ander oud herenhuis op zurenborg passen!

De huizen en straten zijn nog erg herkenbaar. Ze waren blijkbaar erg groot en rijkelijk versierd. 

En het is nog goed te zien waar ze voor dienden. Dit is bijvoorbeeld een toog in een café van die tijd: in de gaten in de toog zat eten.

Helaas waren er ook veel stukken afgesloten, al begrijp ik wel dat men wellicht wil proberen te vermijden dat door te intensieve betreding door toeristen hetgeen er nog bewaard is gebleven van deze stad nog verder zou verdwijnen. 

Dit gebouw, een tempel of zo, vond ik heel erg mooi: hoe het licht er binnen viel, de rust die er hing, de decoraties ... 

Ik zou daar met gemak een paar uur kunnen zitten/liggen.

We waren niet alleen in deze stad. Maar omdat het er zo groot is, was het niet storend druk.

Wil je er ook eens naartoe? Vanaf Napels geraak je met een treintje - de 'circumvesuviana' - snel en goedkoop in Herculano. Je kan de trein nemen in hartje Napels in de Corso Guiseppe Garibaldi. Vanuit de trein heb je een mooi zicht op de Vesuvius. 
Het is beslist de moeite om je daar eens te laten onderdompelen in lang vervlogen tijden! 

Meer Napels via deze tag of op deze pagina ...