Moois van ' M(i)e': de zoo: pelikanen en wat gemijmer over fotograferen in de zoo

De zoo zit vol mooie fotogenieke dieren. Toch heb ik ondertussen ondervonden dat het niet altijd even evident is om de schoonheid van die dieren ook vast te leggen op foto.

Dat heeft verschillende redenen.

Om te beginnen loop je daar niet op je eentje rond en is het soms drummen voor een goed fotografeerplaatsje of geduldig wachten op een moment dat er niemand voor je lens loopt.

En dieren zitten ook niet stil: tegen de tijd dat ik de kans heb om op het knopje van mijn fototoestel te drukken, zijn ze vaak al deels of helemaal uit mijn beeld verdwenen.

Je kan er ook - gelukkig maar - niet erg dichtbij komen en ze zitten vaak ook nog eens achter draad of tralies. Ik heb ondertussen geleerd dat je met het nodige geduld met je fototoestel in telestand doorheen de gaatjes van de kiekendraad kan fotograferen, maar je moet veel foto's hebben om er een paar geslaagden te hebben.

Ik maak bij mijn bezoekjes aan de zoo - ik heb tegenwoordig een abonnement en spring er regelmatig binnen - altijd wat foto's, maar het grootste deel ervan kan ik later weer verwijderen wegens te slecht.

Maar bij de pelikanen blijkt dat fotograferen een pak beter te gaan. Dat komt omdat dat én grote vogels zijn waardoor er ook iets te zien is als je ze van op afstand fotografeert, én ze niet achter tralies of gaas zitten waardoor je een vrij zicht op de dieren hebt én ze bovendien graag gewoon wat zitten te zitten zonder al te veel te bewegen.

Daarom kon ik afgelopen weekend weer mooie plaatjes maken van deze grote vogels en schrijf ik nu al voor de 2de keer een blogpostje over hen. (Zouden ze dat op prijs stellen?)