Geklets: mijmeringen nav spannende post

Toch altijd even spannend, deze brief in je bus vinden.
Elke keer denk ik: oeioeioei, stel je voor dat ik ineens kweetnihoeveel moet bijbetalen! Ik zou dat doemscenario sneller kunnen ontkrachten door mijn belastingbrief via tax-on-web in te vullen maar elk jaar is er weer een andere reden waarom ik dat niet doe (krijg dat kastje niet geïnstalleerd, vind het niet meer, ben de pincode van mijn identiteitskaart al lang vergeten, het is rapper als ik die 3 getallekes - als loontrekkende alleenwoner zonder kinderen/huis/auto zijn dat dus maar een 3-tal getallekes - effe manueel invul op papier, ... ).
Vandaar dus effe spanning toen ik deze brief in de brievenbus vond.
Maar oef: mijn werkgever blijft dat goed doen door voldoende op voorhand af te houden want ik trek voor het zoveelste jaar op rij een klein beetje terug. Eind februari staat op het op mijn rekening en ik verhuis het dan wellicht naar mijn spaarrekening.

Toch vind ik het eigenlijk  niet erg om belastingen te betalen. We krijgen er namelijk veel voor terug: scholen, wegen, vuilophaling, ziekenhuizen, redders op het strand, niet-al-te-beste-en-veel-te-dure-maar-zonder-belastingen-zou-het-nog-erger-zijn-bussen en trammen,  jodiumpillekes voor als Doel lekt, straatverlichting, rioleringen, ... .

Wat echter nu ook weer niet wil zeggen dat ze dat hier belastingsgewijs allemaal zo geweldig goed doen. Ik heb namelijk wel een probleem met aan wat dat geld allemaal uitgegeven wordt en hoeveel er daarvan verspild wordt. En ik ben al helemaal niet zo gelukkig met wie er hier hoeveel moet betalen. Dat is namelijk allemaal wat scheefgetrokken in het nadeel van de minstbedeelden die het zich niet kunnen permitteren dure advocaten en boekhouders onder de arm te nemen die zoeken naar wegen om dat belasting betalen zo minimaal mogelijk te houden ten nadele van de hele samenleving en van diegenen die het al niet zo breed hebben. . Ik werd er weer kwaad van toen ik deze week in den Humo het interview las met Karel Anthonissen van de BBI ... En ik vergeet dat niet als de vakbond weer eens oproept om te staken of betogen of als ik in het stemhokje sta. 


Maar bon, ik kan alvast weer een jaartje opgelucht ademen. En U?