Borgerhout: raamkrant

Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik ben zo 1 van die mensen die wel eens krantenartikelen deelt op zijn facebookprofiel (en ook soms pagina, ga maar eens kijken). Af en toe formuleer ik er in maximum een zinnetje of 2 mijn mening bij maar vaak is het plaatsen van dat bewuste artikel op zich al een uiting van mijn mening. 

Ik weet zeker dat ik niet de enige ben die dat wel eens doet.
Ik zie dat namelijk ook bij een aantal van mijn facebookvrienden.
Er zijn mensen die dat onzinnig vinden: 'ge leest dat allemaal wel in de gazet of ziet dat op TV, daar heb ik FB niet voor nodig. Ik snap niet waarom mensen dat doen, artikels delen...' zeggen ze dan.
Maar voor mij is het een belangrijke bron geworden om het nieuws te volgen en mijn eigen mening te vormen over een gebeurtenis.
Er zitten trouwens erg boeiende mensen tussen mijn facebookvrienden wiens mening over de wereld ik ter zeerste op prijs stel en gaarne lees.

Ik lees ook wel eens de commentaren van lezers op krantenartikelsites. Dat is vaak erg - en dat is nog zacht uitgedrukt -  deprimerend. Het lijkt wel alsof slechts 1 segment van de bevolking - de vaak wat gore onderbuik - de moeite doet om te reageren en die reacties zijn dan ook niet altijd even menslievend. Jullie weten vast wel wat ik bedoel.
Ik probeer bij momenten bewust niet te gaan lezen omdat ik dan voel dat ik die goorheid effe echt niet aankan.
Maar soms kan ik het toch niet laten.
En het gebeurt op die momenten ook dat ik me zelf in de discussie werp om eens een andere klok te laten horen. Ik doe dat ook wel eens omdat ik mensen die het slachtoffer of het doelwit zijn van deze reacties - vaak allochtone medemensen bijvoorbeeld -  een hart onder de riem wil steken en hen wil laten merken dat niet iedereen het eens is met wat daar staat. Ik hoop dat wel meer inhoudelijk onderbouwd en niet scheldend te doen. Dat is toch mijn betrachting...

Onlangs wandelde ik voorbij een huis waar mijn oog viel op een volgeplakt raam. Het leek wel een fysieke facebookpagina: allemaal krantenartikels met daarbij een hoop bedenkingen van de bewoner van het pand.

Wat rondvragen leerde me dat hij regelmatig zijn artikelen verandert en ondertussen stelde ik vast dat er effectief regelmatig mensen staan te lezen aan het raam.

Ik vind dat tof van die meneer. 
En daarom wilde ik zijn initiatief wat aandacht geven.

edito: De meneer is helaas overleden en dus geen raamkrant meer.