Marokko: kofferschatten

Ik dacht vorige week dat ik rond zou zijn met mijn Marokkoblogposts, maar de blogpost die ik begon te schrijven bleek veel langer te worden dan ik had verwacht.
Dus vandaag echt het laatste deel :) .
(en ik vraag me af : hebben jullie ondertussen ook zin gekregen om eens naar Marokko te gaan?)
Soit, vandaag laat ik zien wat ik allemaal mee terug bracht uit de wonderlijke medina's van Tanger, Tetouan en Chefchaouen.

In de medina van Chefchaouen zag ik vooral zeer veel zeer schoon tapijten, maar dat prop je niet effe in je valies hé. Spijtig wel, want ze waren echt heeeeeeel erg mooi  ... Ik hoopte voor mijn vertrek stoffen met die motieven tegen te komen in Marokko en zou er dan kussens mee maken, maar helaas pindakaas. 
In Chefchaouen stonden Latifa en ik wel op een bepaalde moment in het winkeltje van een schilder. 
Het winkeltje hing vol met zichten op Chefchaouen in typisch blauwe kleur.
Schoon, maar niet mijn ding.
Maar aan de toog hing een hele reeds kleine vierkante schilderijtjes in knalkleuren waarvan ik lekker vrolijk werd. 
Ze bleken geschilderd te zijn door de zus van de verkoper en ik bracht deze 2 mee naar huis, 1 voor mij en 1 voor vriendin Natasja. 
De eigenaar van de winkel was trouwens nog op zoek naar een vrouw : hij vroeg de telefoonnummer van Latifa maar nadat hij ontdekte dat ze al getrouwd was, was hij ook content met de mijne. (die ik hem niet gaf ;)). Voor als ge nog ne man vandoen hebt: ge weet nu waar je moet zijn ;).

Op vlak van juwelen en kralen was ik erg benieuwd : mijn moeder heeft een prachtige halsketting met mooie zeer oude berberse kralen en ik vroeg me af of ik er ook zo zou vinden.
Nee dus...
Pas de allerlaatste keer dat we een medina indoken, kwam ik een winkel tegen waar ze zulke halssnoeren verkochten. Maar ze waren erg duur en ik vond de kralen te groot. De verkoper vertelde me dat het heel erg oude kralen zijn ( 1000 jaar oud of zo ) die vroeger gebruikt werden als betalingsmiddel. Toen mijn moeder 40 jaar geleden Marokko bezocht werden ze voor geen geld verkocht aan de toen niet zo talrijke toeristen maar tegenwoordig weet de plaatselijke bevolking dat ze meer waard zijn en zijn ze een flink pak duurder geworden.

Ik liet de dure kralenketting aan me voorbij gaan maar deze winkel had ook wat mooie ringen waar ik niet kon aan weerstaan. 

Ik heb echter niet zo'n goei vingers voor ringen - er zijn er veel die niet mooi staan bij mij - en moest er veel uitproberen vooraleer ik er 1 vond waar ik mee stond. Dat is deze geworden.

Toch bracht ik kralen mee :  bovenstaande snoeren met glaskralen liggen nu te wachten op een projectje in  mijn kralenvoorraad. Niet omdat ze typisch Marokkaans zijn en thuis niet te krijgen. Ze zijn namelijk zeker niet Marokkaans en overal te verkrijgen . Maar ze waren in Marokko spotgoedkoop. Voor de prijs van een paar van zo'n kralen hier in Zahia koop je daar een heel snoer :).

Ook deze armbanden bracht ik mee. Om te slopen. Ik wil de onderdelen gebruiken om oorbellen mee te maken.
Wat ik met de grote middenstukken ga doen weet ik nog niet .
De steentjes zijn van kunststof.

Op het strand van Tanger ( of was het Fnidaq? Ik weet het niet zo goed meer ... ) vond ik dit zeeglas. Een aantal van die steentjes kan ik misschien wel verwerken in een juweel en anders kijk ik er gewoon af en toe naar :) .

Zeeglas is zo mooi, het licht schijnt er door. Ik droomde er al lang van dat ooit eens echt ergens te vinden.

Wel typisch Marokkaans ( maar ik heb ze niet op foto) zijn handjes van Fatima. Ik kocht er een paar kleine zilveren om te verwerken in oorbellen. 
En bovenstaande ketting vond ik in een rommelwinkeltje. Het zijn onderdelen van planten, al weet ik niet welke. Ik vond ze heel geschikt als kralenkapje en verwerkte ze al in een paar oorbellen.

In hetzelfde rommelig winkeltje vond ik eindelijk wat ik zocht voor mijn lief : een fluit ! 
Mijn lief is muzikant en ik beloofde hem een muziekinstrument mee te brengen maar dat bleek minder makkelijk dan ik dacht.
Dus ik was heel content toen ik deze zag...

Het muziekinstrument in kwestie is niet zo makkelijk te bespelen. Ik krijg er zelf geen noot uit.

Er hoort een rietje bij en de bovenkant van het instrument kan er af.

Ik koos voor dit exemplaar ( er stonden er een paar ) omdat het ingelegd is met koper en omwille van de rode streep. Pas thuis zag ik dat de streep eigenlijk gewoon plakband is waardoor het voor mij nog toffer werd. 

Mijn lief kreeg er na hard proberen wat klanken uit maar na die 1 keer heeft hij dat niet echt meer geprobeerd ( hij is gitarist ) . Zijn verdict : tof maar echt te moeilijk om te bespelen....

In onze vaste bakker in Tetouan - bakkerij dallas - hing een schilderij waarop je een muzikant ziet spelen op zo'n fluit. Het instrument wordt veel gebruikt op bruiloften.

Ik vond ook mooie ingelegde houten kistjes. Ik gaf er 2 weg en hield er eentje zelf. Momenteel zitten oa de steentjes van op het strand er in
De kistjes ruiken heerlijk, naar cederhout!

Ik wilde ook lekker ruikende etherische oliën vinden maar dat lukte niet. En toen las ik ergens iets over Marokkaanse parfumsteentjes en met de hulp van Latifa vond ik dat nog ook.
Ik bracht dit brokje mee. Eigenlijk is het een soort was en door je lichaamswarmte komt de geur vrij als je er mee over je pols wrijft. Het heeft een lekkere zwoele zoete geur.

Ik vond dan wel geen mooie bedrukte stoffen maar bracht wel een aantal van deze dikke doeken mee...

Het zijn doeken die vrouwen gebruiken om over hun kleren heen rond hun middel te binden. Een soort van 'over'rokken/schorten. Daarom zit aan 1 van de exemplaren aan 2 hoeken een gevlochten lintje.

Ik zag veel vrouwen die zo eentje droegen, soms als rok, maar ook bijvoorbeeld als draagzak...

Ik hing 1 van de doeken tegen de muur boven mijn zetel.

En een andere mag soms mijn poef decoreren.

 

Voor een paar mensen bracht ik deze doosjes mee. Vermoedelijk made in China. Maar toch ook zeer Marokkaans vind ik ....

En tenslotte kocht ik ook maar liefst 4 "sjakosjen". Dat had ik op voorhand gepland. Ik ben namelijk een moeilijke op vlak van handtassen. Zo sleur ik al jaren - een jaar of 10 minstens - dezelfde stevige handtas mee. Een dik leren zadeltas die doordat ze zo stevig is bijna onverslijtbaar is. 

Ik verslijt handtassen snel. Ik ben namelijk vaak nogal bruut en onzorgvuldig en sleur die dingen overal mee naartoe, prop ze overvol en wring ze in mijn fietstas. 

En een doorsnee handtas kan daar blijkbaar niet tegen.

Omdat mijn zadeltas - ondertussen erg hip , ze zijn nu overal te koop maar ik heb ze dus al heel lang - nu toch echt kapot is aan de binnenvoering en ik er geen betaalbare stevige vind die groot genoeg is, besloot ik dat ik in Marokko een nieuw exemplaar zou zoeken.

Ik ging ervan uit dat men daar wel dikke leren handtassen zou hebben aan schappelijke prijzen en dat was ook zo.

Bovenstaande tas voldeed zeker en vast aan de vereiste ' stevig dik leer ' maar was voor mij echt wat klein. Toch bracht ik het mee want ik dacht er wel iemand anders een plezier mee te kunnen doen ....

 

De rechthoekige tas op deze foto's heb ik nu in gebruik. Ze is inderdaad van stevig leer gemaakt en mooi gedecoreerd.
Toch zal ze wellicht spijtig genoeg niet lang mee gaan heb ik al ontdekt.
Alle gespen en ritsen en ringen zijn namelijk van slechte kwaliteit en er zijn er al een paar losgekomen . 
Spijtig hé !
Misschien vervang ik de onderdelen wel door stevigere als ik dat vind ...
Maar voorlopig blijft ze zo in gebruik ...

 

 Nummer 4 ging richting mama en ben ik vergeten te fotograferen...

Bon, dat zat er dus allemaal in mijn koffer toen ik terugkwam.
En nu geniet ik elke dag van die spullen en hoop ik ze even lang in gebruik te kunnen hebben als mijn mama haar meegebrachte kofferschatten 40 jaar geleden !



Meer Marokkoblogposts via deze tag ...