'Marokkaanse katten'-week - 1

Op mijn blog is dat niet zo zichtbaar denk ik, maar ik ben écht gek van op van katten.
Altijd al geweest.
Ik heb 18 jaar met een heerlijke kat samengeleefd maar nu woon ik al een tijdje zonder kat. En dat zal voorlopig omwille van praktische redenen niet veranderen.
Maar als ik er ergens tegenkom, word ik altijd heel enthousiast ( en begin ik te kirren ;) ) . 

In Marokko heb ik mijn poezenliefde volop kunnen botvieren.

Het was heel opvallend hoeveel katten er daar rondliepen en hoe anders dat daar gaat in vergelijking met hier.

Hier hangen ook wel wat zwerfkatten rond hier en daar.

Maar de Antwerpse zwerfkatten zijn erg schichtig en quasi onzichtbaar. Je ziet ze hoogstens eens in een flits voorbij komen. Als ik ze probeer aan te halen kijken ze altijd erg argwanend en verdwijnen ze in een wip ergens onbereikbaar onder een geparkeerde auto of achter een muurtje...

In Marokko is dat dus helemaal anders. Katten maken daar gewoon deel uit van het straatleven. Ze zijn helemaal niet schichtig, ze liggen of zitten  echt overal en kunnen blijkbaar onverstoorbaar hun dutjes doen midden in de drukte van een medina of in de schaduw van een geparkeerde auto.

Ook daar kijken ze argwanend als je ze aanhaalt. Maar ze verdwijnen niet, ze hebben er als vanzelfsprekend hun plaats opgeëist en dat wordt er ook gewoon geaccepteerd.

Ik probeer me voor te stellen hoe het zou zijn om op een drukke zaterdagmiddag rond te lopen op de Meir en er niet alleen over de koppen te kunnen lopen maar ook te struikelen over de talrijke katten die er gewoon op de bankjes, in fietszakken en her en der verspreide lege kartonnen dozen onverstoord liggen te slapen.

Zou cool zijn, niet ?

En dan vraag ik me af hoe het komt dat de (zwerf)katten hier zich zo anders gedragen dan daar.

Ik vermoed dat men in Marokko minder echte huiskatten heeft. Af en toe zei er wel eens iemand wat fier ' dat is mijn kat ' als we er eentje wat aandacht gaven. Maar bij ons zou die kat dan beschermd in ons huis en tuin leven. Daar niet denk ik.

En ik denk ook dat de mensen in Marokko gewoon veel toleranter zijn tov rondzwervende katten. Ze worden niet weggejaagd en krijgen er zelfs eten.

Die overal aanwezige poezenbeesten daar waren voor mij echt een traktatie. En uiteraard maakte ik er oneindig veel foto's van ;).

Vandaar dat ik mijn blog deze week gebombardeerd heb tot 'Marokkaanse kattenweek'. Ook de komende dagen kan je dus nog genieten van alle  poezen die ik voor mijn lens had. En ik van het schrijven van de blogjes ;). 

meer Marokko ....
meer katten ....