Ik ging eens naar Parijs : de opéra Garnier

Vroeger maakte ik natuurlijk veel minder foto's : toen moest je filmrolletjes kopen en daarna ook  eens betalen om de foto's te laten afdrukken en zo was fotografie toch wel een dure affaire. 

Ik plakte toen de foto's netjes in fotoboeken die vervolgens - nog altijd - veel plaats innamen in de boekenkast maar die echt niet weg mogen omdat het toch echt wel héél erg plezant is om ze af en toe uit de kast te trekken en te doorbladeren .

Nu maak ik massaal veel foto's. Het is veel goedkoper geworden om dat te doen, maar ik steek er doordat ik de foto's 1 voor 1 bewerk wel een pak meer tijd in.

En ze worden niet meer in albums geplakt : ze belanden nu op mijn blog waar ik ze daarna regelmatig nog eens bekijk.

Er volgen dus nog wel wat Parijsblogposts. Vooral voor mijn eigen eigenlijk, ter vervanging van de plakfotoboeken van vroeger .

Maar in tegenstelling tot bij mijn oude fotoboeken kunnen jullie nu allemaal meekijken als jullie dat willen :).

De metro gebruiken in een onbekende stad is vaak wat verrassend. Je weet namelijk niet wat je te zien gaat krijgen als je terug boven de grond komt. 

Ik wilde op aanraden van de bewoonster van mijn logeeradres ( ze was zelf op vakantie en ik mocht bij haar logeren ) zeker opéra Garnier bezoeken, dus zocht ik uit hoe ik daar kon geraken. 

En dan stap je die eindeloze gangen door naar de uitgang van de metro en dan zie je bovenstaand gebouw ...
En dan denk je ' waw  '! 

Langs buiten is de opera een gebouw met veel goud en luxe en verfraaiingen allerhande en dat bleek zich binnen dubbel en dik verder te zetten.
Het begon nog sober met deze hal maar toen ik wat verder ging zag ik overal waar ik keek een luxueuze glamoureuse overdadige schoonheid.

Ik  moest niet aanschuiven om er binnen te geraken. Al goed want anders had ik dit moois gewoon niet gezien : ik had me namelijk voorgenomen om nergens binnen te gaan als ik lang moest aanschuiven .

Binnenin veel goud en lusters en schilderijen en beelden en krulletjes en rode pluche. 

Ik leek midden in een kostuumfilm terecht te zijn gekomen.

Ook de plafonds waren allemaal zeer erg mooi. Ik had me graag neergelegd zodat ik ze grondiger kon bekijken maar ik durfde toch niet zo goed middenin die zalen en gangen op de grond gaan liggen. 

Ik zwierf wat rond door de gangen en hallen en had daar met plezier nog wat langer kunnen rondlopen ware het niet dat het een bijzonder hete dag was en ik heel dorstig was geworden.

Dus trok ik terug naar buiten op zoek naar een terras met verfrissende drankjes maar in het eerste waar ik me neerzette - vlakbij de opera op een hoek - bleek een cola 8 euro te kosten. 'Ik denk het ni ' was mijn eerste gedacht dus stak ik de straat over naar de volgende gelegenheid waar het 'maar' 5 euro kostte.
Parijs is niet zo goedkoop om iets te gaan drinken, maar dat wordt wel goedgemaakt door het zeer betaalbare eten waar je bovendien altijd gratis water bij geserveerd krijgt. Maar 8 euro, dat ging er toch echt over voor mij en ik heb in zo'n gevallen absoluut geen gêne om dan weer weg te gaan. Als men daar niet te verlegen is om zulke prijzen te vragen moet ik ook niet verlegen zijn om weer weg te gaan, niet ;) ?

Op zo'n plaatsen stel ik me wel eens voor hoe het zou zijn als we er allemaal in de bijpassende klederdracht zouden rondlopen. Heel wat schoner dan de doorsnee toeristenoutfit anno 2015 en het zou een bezoek aan zo'n glamourpaleis alleen nog indrukwekkender maken als iedereen zich in aangepaste tenue zou hijsen. Ik voelde me er in mijn comfortabele zomercitytripkledij niet zo op mijn plaats, een beetje zoals ma flodder in de bar van den Hilton of zo. 
Maar dan bedenk ik me weer dat die kledij van toen er misschien wel prachtig uitziet, maar ook erg onaangenaam is om te dragen.

De plafondschildering in de theaterzaal is van Chagall. Mooi hé ! 

Toen ik daar zo rondliep was ik me er zeer van bewust dat in de hoogdagen van dit gebouw - de tijd uit de kostuumfilms - ik wellicht dit gebouw nooit van binnen te zien zou gekregen hebben. Dat was voorbehouden voor de beau monde en de adel, niet voor het plebs waar ik naar de normen van toen tot behoor. 

' Het spook van den opera ' zou trouwens hier door de kelders en gangen hebben rondgedwaald ...

De toegang tot dit gebouw is niet gratis. Maar het is echt de moeite waard om er binnen te gaan. Voor mij staat het in de top 3 van de dingen die ik deze zomer zag in Parijs. Echt de moeite waard dus ! 

Meer Parijs op deze pagina...