Geklets: Een rotweek met heel veel geluk bij een klein ongeluk ...

Opstaan, je klaarmaken voor het werk, en op de fiets springen en dan er vlug weer af want : platte band  miljaar! 

Dus bel je naar je werk, zeg je dat je later komt en spring je op de tram.

Maar zo begint je week al ambetant want zelf een achterband vervangen van een fiets met versnellingen: ik denk het niet ! 

En een platte band betekent niet alleen één keertje trammen, maar ineens een paar dagen geen fiets en plannen hoe je hem bij de vlomaker krijgt en da's allemaal niet erg maar wel lastig ...

Dus begint de volgende dag met een voettochtje naar de vlomaker die gelukkig beloofd dat je een dag later alweer op je fiets kan ...

En op dag 3 stap je na betaling van 18 euro voor een nieuwe achterband tevreden terug op een vrolijk snorrend rijdend vehikel en rijd je content verder naar het werk: Yes! Alles is terug zoals het hoort, geen geklooi meer met trammen en vlowinkels zoals de voorbije dagen ! 

Om vervolgens 10 minuten later aangereden te worden door een onvoorzichtige chauffeur in 1 van de gevaarlijkste straten van de stad (de Turnhoutsebaan in Borgerhout) .

Voor ge allemaal in paniek schiet: ik had niks, ben zelfs niet gevallen (buiten dan dat mijn lijf door de stress van die moment sindsdien zo gespannen is dat alles zeer doet, dat heb ik soms als reactie op stress. Héél erg vervelend !) .

De chauffeur in kwestie draaide net als ik af maar pakte zijn ' bocht te groot ' waardoor hij tegen mijn pas gerepareerd achterwiel reed dat daardoor 'uit zijn vorm' geraakte.

Zodanig uit de vorm dat mijn arme fiets ondertussen schroothoopwaardig verklaard werd door de fietsenmaker want de kader is blijkbaar ook vervormd... .

De chauffeur in kwestie reed niet snel want voerde een manoeuvre uit - wel 1 waarbij hij mij blijkbaar niet had gezien.

Maar ik ben zo ongelooflijk blij dat hij afsloeg en niet rechtdoor reed/raasde!

Want al ben ik pisnijdig op die man en zeer zeer slechtgezind dat mijn fiets naar de knoppen is, ik ben zelf wel heelhuids uit deze zwaar ongelijke confrontatie gekomen.

(De auto had zelfs geen schrammetje ...). 

En dat enkele dagen nadat een paar meter verder een dame van haar fiets werd gereden door een brommerke dat vluchtmisdrijf pleegde en waarbij de dame in kwestie helaas nog steeds zwaar gewond in het ziekenhuis ligt ... .

Al dat gedoe met die fiets deze week maakte dat ik behoorlijk uit mijn hum was. Ik hou ervan dat alles loopt zoals het hoort en dit soort van stoorzenders - zelfs gewoon een platte band - kunnen me serieus op de zenuwen werken.

Maar die aanrijding, die was er toch echt te veel aan !

Toch zijn er ook positieve dingen over te vertellen: ik werd binnen de kortste keren - na een berichtje op facebook - omringd door een aantal bezorgde collega's en dat bleek een goede manier om terug op mijn positieven te komen. En er waren direct wat collega's bereid om mijn toegetakelde fiets van en naar de fietswinkel te brengen...

Dus : Leve de collega's !

En ik kreeg van alle kanten fietsen in bruikleen aangeboden waardoor ik al terug op het zadel zit (en momenteel waarschijnlijk zelfs mijn toekomstig nieuw stalen ros berijd).

Dus:  leve de vrienden en familie ! 

Nu nog de verzekeringstoestanden afhandelen en hopelijk kan ik dan snel weer overgaan tot de normale orde van de dag ...

En als ge dan wat uit uw element thuiskomt en ge vindt dan onderstaande heerlijkheden in uw brievenbus, , tja : dat helpt ook natuurlijk ! 

tijdschrift met extra's ' maak ' over kralen, wereldkaartstofke van Lieselove , 
en boek Vive la Vie van ' Ingthings '  

En als ge dan ook nog eens getrakteerd wordt op het zaligste zomerweer dat ge sinds lang in oktober hebt meegemaakt en dat dan nog op een vrije dag, dan wordt het allemaal nog wat troostrijker.

Zaterdagmiddag installeerde ik me dan ook enthousiast een paar uren in de tuin met 2 boeken, een hoop lapjes stof die geknipt moesten worden, mijn tekengerief en een tas pompoensoep (want het is toch echt wel oktober ook al is het zomerweer ;) ) , de rommel en afwas in huis doeltreffend negerend... .

En zondag besloot ik er nog een schepje boven op te doen : Ik maakte een heerlijk ruikende boswandeling (en kwam spannende bosbewoners tegen ... ).

...en trakteerde mezelf op een ' pateeke ' en chocolade.

Maar mannekes toch : wat heb ik een geluk gehad zeg! 

Zucht!