In mijn tuintje: de familie duif...

Het was een spannende zomer in mijn tuintje dit jaar.

Want ik kreeg nieuwe buren, in mijn vijgenboom ... .

Op een dag werd daar namelijk een lekker bedje gespreid waarin de weken erna - zeer geduldig - een grote duif roerloos zat te zitten.

Ik kreeg er begot compassie mee.

En ik was ook wat onder de indruk want weer of geen weer (en het was toen bijwijle behoorlijk heet), kaarsen onder haar gat of niet: ze bleef zitten.

Ik maakte me ook wat ongerust: hoe eet en drinkt die dan? Met zo'n warmte moet die toch dorst hebben ? 

Maar vriend google bracht uitsluitsel: de duif die ik bij elk bezoek aan mijn tuintje zag zitten, was niet steeds dezelfde: mama en papa wisselen mekaar af bij het broeden. Daar kunnen wij alleen maar van dromen, zo'n eerlijke taakverdeling (nietwaar dames ? ) ... .

Ge zoudt bijna denken dat ze familie van mij waren: dat koppel duiven. 

Elke keer als ik buiten kwam, ging ik eens kijken of het al zover was

En dat bleef maar duren zeg! 

Maar op een dag zag ik dit ... .

En dit ...

Heel eerlijk: geen idee wat ik hier te zien kreeg: iets lelijks met een teut, maar of dat de teut van vanvoor of de teut van vanachter was: ik zou het niet kunnen zeggen... .

Dat er nog duiven zijn zeg! Moest ik zo iets lelijks in mijn nest vinden: ik zou het er rap uitkieperen! 

Baby's zijn schattig bij zowat alle levende wezens.

Denk aan babypinguins, schattige olifantjes, poezelige kittens, waggelende  eendenkuikentjes en ge begint instant te kirren van al die schattigheid... .

Maar kleine duiven zijn echt heel erg mottig... .
Héél héél erg mottig zelfs! 

En toen bleken het ...
...er zelfs 2 te zijn! 

Maar toch ! Maar toch ! :

Ik geraakte er aan gehecht, lelijk of niet en elke dag ging ik ' s morgens kijken hoe het gesteld was in de creche in mijn tuin.

Meneer en madame duif bleven mekaar afwisselen zodat er meestal een ouder bij de kleintjes was... .

Schoon toch hé... .

Ze hebben trouwens een nest mét wc: en daar ben ik erg blij mee want dit wc-blad zorgde ervoor dat ik niet weer in affronten kon vallen zoals die keer lang geleden dat ik met een door mij niet opgemerkte  meeuwenkak op mijn rug lekker in de zetel van mijn (nu ex-)schoonmoeder ging zitten (ik had daar altijd zo van die stoten voor... Die is nog altijd blij dat haar zoon van mij af is geraakt denk ik ... ). 

Elke dag leken die mormels meer en meer op echte duiven .... .

En ik maar met mijn fototoestel tussen die takken en bladeren foefelen om foto's te kunnen maken. ( en dat was niet gemakkelijk !)

Dan kunnen ze dat laten zien aan hun kleinkinderen... ;) .

Ge ziet : het is écht - een ietwat ingedeukte zwartwitversie weliswaar - een duif !
maar...
... dit is ook ineens de laatste foto die ik van hen nam.
Want wat later ...

... was het nest ineens leeg... .
Geen idee waarom : zijn ze uitgevlogen?
Of zijn ze opgegeten door hongerige eksters?

Dus : weet ge ergens een koppel duiven die nog een nest zoeken? Bij mij staat er 1 te huur :)!