De keramiek van Brigitte ....

Ik trok de laatste tijd veel naar Lier.
Oa naar de tentoonstelling van de academie van Lier, van de afdeling keramiek.
Want daar stelde oude-schoolvriendin Brigitte haar project tentoon en dat moest ik gewoon zien .
Het was een ietwat spannende ervaring ....

Ik zag een purperen gordijn waar ik nog niet mocht  achter gaan loeren. Eerst kreeg ik oortjes in met een liedje van Willem Vermandere, werd er een blinddoek voorgebonden , kreeg ik iets in mijn handen gestopt en toen leidde Brigitte me naar voren, achter het gordijn......

...over scherven
Dat was effe schrikken, al dat gekraak en geknerp van die keramiek onder mijn voeten ...  
De tocht eindigde aan de deur van de tuin .
Daar mocht de blinddoek af en zag ik dit ...

365 keramieken vormpjes...
Waarvan eentje in mijn hand om te  'voelen '.
En eentje in de boom voor het ' schrikkeljaar '.
En daarna 2 ' mislukten ' in mijn sjakosj voor thuis... .
 (want ik vond die helemaal niet mislukt, ze staan mooi te wezen op mijn schouw en af en toe pak ik er een geglazuurd vast omdat ze zo plezant in de hand liggen en aangenaam aanvoelen).



Ik bleef er nog wat hangen om te zien hoe andere mensen reageerden en het bleek boeiend om te zien hoe iedereen dat toch net iets anders ervaarde...


Sommige mensen schrokken erg als ze door de scherven liepen.
En het was tof om te zien hoe iedereen met dat vormpje in zijn handen stond : de éne wat onverschillig, de andere strelend, nog iemand anders eerder spelend... .

Brigitte gaf niet echt een betekenis aan haar werk. Ze wilde gewoon een mooie basisvorm maken en het werd dit.
Het was zelfs toevallig dat het er 366 werden.
Maar iedereen gaf er zijn eigen interpretatie aan...
Hele veel mensen zagen 'eieren' , iemand schildpadeieren, iemand anders zelfs dino-eieren.
Sommigen zagen ' iets uit de grond komen '...
Of zwammen... Of iets van aliens...



Er waren zelfs mensen die duidelijk ontroerd waren toen ze hun blinddoek afdeden en de vormpjes zagen liggen...
De meest boeiende toeschouwster  - en ik heb sindsdien al vaak aan haar moeten terugdenken -  was een stokoud vrouwtje met stok.
Helemaal -  stijlvol, mooi,  maar ietwat ouderwets -  opgekleed : er lag geen haartje scheef!
' Dees jaar is het veel beter dan vorig jaar ' zei ze over de tentoonstelling.
Ze was vergezeld van 2 jonge meisjes, nazaten denk ik.
En fier vertelde ze dat ze nog altijd alleen woonde.
Ze was 102 jaar en een bijzonder kwiek en alert stijlvol dametje ...
Ik hoop dat ik ook 102 wordt en dan naar kunsttentoonstellingen kan gaan kijken op mijn paasbest !


Brigitte had haar vormpjes allemaal netjes recht in rijtjes gezet en na een paar dagen begonnen ze wat scheef te hangen of vielen er takjes tussen.
Maar dat mocht van haar...

Ze heeft dat goed gedaan, die Brigitte !
Door de combinatie van de verschillende zintuigen die ze prikkelde, door de manier waarop ze het allemaal had opgesteld en door de manier waarop je er door haar doorheen geloodst werd, maakte voor mij dat je er wat intenser mee geconfronteerd werd dan als je gewoon alleen ' kijkt ' naar iets dat tentoongesteld is.

 En ik heb er met plezier massa's foto's van gemaakt :).
Niet alleen van het werk van Brigitte trouwens, er stonden uiteraard nog andere dingen.
Die laat ik later nog wel eens zien ...
Ge kunt helaas zelf niet meer gaan kijken. Je moet het met mijn foto's doen want de tentoonstelling is gedaan.

 En dan nu de laatste werkweek van mijn  werkjaar !
 JOEPIE!!!