een dagje Dinant

Met mijn lief !
' We willen naar de Ardennen '
Dat was het plan...
Na wat zoeken naar bereikbare ( we zijn afhankelijk van het openbaar vervoer ) en betaalbare logies, besloten we al snel er een dagtrip van te maken...
Niet te vinden namelijk , bereikbaar en betaalbaar...
En kozen we een bereikbare stad uit : Dinant

Dinant bleek een klein gezellig en mooi stadje te zijn.
Doormidden gekliefd door de Maas, die er erg groen ziet.
En boven de stad waakt de oude citadel...

Die citadel moest bezocht worden, besloten we.
En daar geraak je op 2 manieren : met een kabellift of met een trap.
We besloten voor de trap te gaan ...
... in het terugkomen toch :)
en namen de kabelbaan naar boven.
Een dikke medaille voor moed voor mij, want dat soort van wiebelige hoge claustrofobische dingen is niks voor mij ...

In de citadel zelf geraak je bijna nergens binnen zonder gids.
Wil je er écht iets van zien, dan moét je gewoon wachten tot de eerstvolgende rondleiding.
De gids in kwestie was goed in talen : hij sprak perfect Frans , en Nederlands en ik hoorde hem zelfs in het Italiaans bezig.
Maar hij had een wat grappige lijzige manier van praten. Hij had dat al erg veel gedaan denk ik en leek wel een bandje af te draaien :) .

De citadel in kwestie werd vaak gebruikt in oorlogen en dat merk je.
 ( ah ja : daar dienen citadellen nu eenmaal voor )
Er staan heel veel wapens uit allerlei mogelijke oorlogen en tijden en daar ben ik zelf niet zo'n fan van...

Vele dingen werden er plastisch uitgebeeld met bijbehorende personages ...

En de toer eindigt met een levensechte loopgraafervaring die ik bij momenten wat eng - doch tof ! -  vond.
Vanop de citadel heb je een prachtig uitzicht op Dinant en de mooie omgeving van de stad.

En toen moesten we terug naar beneden.
Zoals gepland vatte ik moedig de trap-naar-beneden aan.
Maar lang duurde mijn moed niet : een steile trap naar beneden met naast je alleen maar ' ravijn ' en aan de andere kant een steile rotswand...
Het duurde niet lang voor de paniek me in zijn greep had en ik terug lekker veilig in de citadel stond en toch maar weer dat wiebelig bakje instapte om op ' begane grond ' te geraken.
Mijn lief was moediger : die deed de trap wel.
Helemaal !
Maar hij vond het toch ook een beetje eng...

We kuierden nog wat door de Dinantse straten en ontdekten zo dat heel dat stadje in de ban was van saxofonen...

Meneer Sax - dé uitvinder van dat instrument - bleek afkomstig van Dinant...

Wisten jullie dat de uitvinder van de Saxofoon een belg was ?

Ik wel !

Boven op de citadel hoorden we regelmatig flarden  dixielandjazz van beneden omhoogcirkelen.

Er was de 1 of andere viering aan de gang in de stad blijkbaar en daar genoot ik wel van.

Dinant heeft ook een kathedraal die de moeite is om te bezoeken.

Ik was vooral onder de indruk van het grote glasraam...

We kochten nog wat echte Ardeense worsten die erg  lekker waren en waar we meer van hadden moeten meebrengen, en namen vervolgens de trein terug naar huis.
Dinant is een mooi stadje.
Ik ben blij dat ik er ben geweest!