Ik ging eens naar Parijs : De Notre Dame

Misschien zult ge nu denken : maar allez, dat heb ik al eens gezien ! En dat is waar. Ik plaatste vorige week al een blogpost over de Notre Dame.

Ik weet niet hoe ik het gedaan heb, maar ik bleek de inhoud van die blogpost te hebben vervangen door de blogpost die ik aan het schrijven was over de opera Garnier en ik vind de inhoud van de blogpost over de Notre Dame niet meer terug.

Dus schrijf ik hem maar opnieuw... ( en hij was juist zo goed vind ik zelf, miljaar toch ! ) .

Den opera is voor de maandag ...

Soit, de Notre Dame dus.
Opnieuw...

De meest bekende kerk van Parijs, en bij uitbreiding wellicht van heel Frankrijk .

De Notre Dame staat op een eilandje in de Seine en voor de kerk ligt een groot plein. 

En op dat plein staat meestal - ook nu - een lange rij mensen aan te schuiven om ze van binnen te kunnen gaan bewonderen.

Ik had me voorgenomen nergens aan te schuiven - ik ga niet naar Parijs om uren in een wachtrij te gaan staan tijd verliezen terwijl er daar zoveel moois te zien is - en was dat ook nu niet van plan.

Dit was bovendien ook al de tweede kerk die ik die dag zou bezoeken en dan nog eens lang staan wachten in een rij kon mijn rug echt niet aan.

Maar dat was buiten mijn moeder gerekend : zij nam me zonder géne mee naar ergens vanvoor in de rij en binnen de kortste keren stond ik midden in een prachtige kerk. Stout hé !

De toegang tot de Notre Dame - eigenlijk een kathedraal en geen kerk - is gratis. 

De bezoekers van de kerk komen er allemaal  met eigen bedoelingen.

Velen - zoals ik - komen er om te genieten van de schoonheid en het zen-gehalte van de kerk. 

Maar er zijn er ook die devoot komen bidden, kaarskens komen branden  en er waren zelfs biechthokjes voorzien met biechtvaders in verschillende talen ! 

 Ikzelf associeer zo'n oude kerken altijd met elfen en andere sierlijke mysterieuze wezens die rondzweven met lichtgevende dingen in hun handen. 

Ik denk dat auteurs van fantasyboeken vaak in zo'n kerken komen, het is er zo onaards mooi!

Elke keer als ik zo iets zie vraag ik me af hoe ze dat - zeker in die tijd - gemaakt hebben. Straf ! 

In deze kerk vielen bij mij vooral de gewelven en de mooie hoge elegante gaanderijen op.

Dat is ze wel namelijk, deze dame : elegant en tot in de puntjes verzorgd en helemaal op haar paasbest uitgedost.

Ook rond de Notre Dame is het trouwens aangenaam vertoeven tussen de mooie bloemperken, boompjes en beelden ...

Ik vond ze zeer erg mooi, zeer rustgevend ook, ondanks de vele mensen die er rondliepen. 

Maar toch was het niet de mooiste kerk die ik bezocht in Parijs, die eer komt wat mij betreft een ander toe, maar dat bewaar ik voor later.

Soit, ik ben blij dat het er terug opstaat, mijn herinneringen aan mijn bezoek aan de Notre Dame. Ik blijf me wel afvragen hoe ik de vorige blogpost zo mysterieus heb kunnen doen verdwijnen. 
Hebben jullie ze al eens bezocht, deze mooie oude dame ? 

Mee Parijsblogposts vind je hier ...